Afgelopen donderdag mijn her-katheterisatie gehad in het kader van een onderzoek waaraan het Catherinaziekenhuis in Eindhoven meedoet. Alle hartslagaders zagen er prima uit, zodat dat deze eventuele hinderpaal voor mijn reis is weggenomen. Nu maandag de neurologe nog en dan kan, normaal gesproken, niets mijn vertrek meer in de weg staan. 

Ik heb besloten om op zaterdag 17 mei te vertrekken, zo houd ik meer armslag over om op tijd in Rome aan te komen als de familie me daar komt inhalen. De lange termijnvoorspellingen van het weer zien er al meerdere dagen goed uit: redelijk veel zon, 17 graden en vooral belangrijk een wind die uit de noordelijke hoek komt. Dat laatste is natuurlijk heerlijk als je naar het zuiden fietst. En nu maar duimen dat de voorspelling niet te veel zal afwijken van de werkelijkheid.

Inmiddels zijn een paar trajecten aangepast (zie link trajecten). Ik heb er voor gekozen de kortste weg via knooppunten naar Vaals te gaan en vandaar naar de start van de Vennbahn in Aken. Na mailcorrespondentie met Paul Benjaminse, de uitgever en schrijver van de routeboekjes die ik gebruik, stuurde hij mij de laatste wijzigingen van het Italiaanse deel van de reis. Voor mij was de wijziging in het deel van de route die naar Rome leidt belangrijk. Paul heeft nu de laatste kilometers over een fietspad langs de Tiber laten lopen. Daardoor hoef ik niet door het chaotische Romeinse verkeer te fietsen. Het stuk is wel 40 km langer, maar aangezien mijn nieuwe route naar Aken 40 km korter is geworden heft dat elkaar op. Paul, bedankt hiervoor!

De laatste dagen is het zeer herfstachtig en dat gecombineerd met mijn ziekenhuisbehandeling gaf mij de gelegenheid mijn racefiets een grote beurt te laten geven. Mijn vertrouwde fietsenmaker Hans Neuteboom heeft hem tiptop in orde gemaakt. Zo zijn er nieuwe banden en een nieuwe ketting omgelegd, de remblokjes vervangen en is het versnellingsapparaat nagelopen en alle verder instellingen gecontroleerd. Voor de broodnodige zekerheid om de lange en steile klimmen te kunnen halen is er achter een nieuwe cassette gemonteerd. Met een kransje erbij van 32 tanden moet ik in combinatie met mijn drie voorbladen de klimmen kunnen halen. Kortom mijn fiets is er klaar voor, nu moet ik het zelf doen!

Daarnaast nog wat extra benodigdheden aangeschaft zoals een nippel om de banden bij een benzinestation op te kunnen pompen, verlichting om in de diverse niet-verlichte tunnels te gebruiken en een imbussleutel met een lange “hefboom” om in Rome de pedalen eraf te halen alvorens de fiets het vliegtuig in mag. Bij verdere controle bleek dat mijn zadel geknakt was, dus maar een nieuwe. Zo liep de rekening aardig op.  Het technische deel is in orde, de rest van de week nog wat aan het fysiek werken (als het weer het toelaat)