De zon!

Vandaag zou het een prachtige dag worden. Hogere temperaturen en veel zon. Wel een vervelende zuidwestenwind en dat is niet prettig als je naar het westen fietst. De temperaturen liepen maar langzaam op, daarom heb ik lang met mijn fietsjack aan gefietst. Na het prima onderkomen in Macharen bleef ik ten zuiden van de Maas, terwijl de Maasroute ten noorden bleef. Bij het veer bij Ooijen kwamen we elkaar weer tegen. De Maas meanderde lustig voort via Lith, Maren- Kessel en Gewande. Alle dorpje behoren tot de gemeente Oss. Die SP-ers daar hebben heel wat dorpjes “ingepikt”. Ik passeerde meerdere Wielen. Dit zijn overblijfsels van dijkdoorbraken. Door het kolkende water konden ze wel tot 25 meter diep worden. Later werden er dijken omgelegd. Met de bomen en bossages eromheen is dat een mooi natuurgebied.

Bergse Maas

Na Den Bosch kwam ik in het Land van Heusden. De Maas is inmiddels van naam veranderd en heet nu Bergse Maas. Bij Hedickhuizen vervoerde de pont me naar de overkant. En even later ging ik met een eenvoudig voetveer naar de overkant van het Heusdensch Kanaal. Het was nu een waterrijk land, vele rivieren en kanalen volgden elkaar op. Niet altijd was daar wat van te zien vanwege de enorme rietkragen en struiken. Via plaatsjes als Aalst en Poederoijen kwam ik bij slot Loevestein terecht.

Natuurlijk heb ik daar mijn fiets neergezet en heb de buitenkant van het slot bewonderd. De lagere school met het boekenkistverhaal van Hugo de Groot kwam weer naar boven. Het was er niet druk. We moeten er toch eens heen als de kleinkinderen wat groter zijn. Woudrichem was het eindpunt van mijn 9e traject. Om daar te komen moest ik weer een pontje nemen. Deze keer was het een vergrote roeiboot met een buitenboordmotor. De schipper bracht mij en twee Duitsers veilig met onze fietsen naar de overkant.

Traject 10

Alvorens dit traject op mijn Elemnt Bolt op te laden, eerst maar even een rustpauze ingelast. Op een terrasje in het stadje wat gedronken met een lekker stuk appelgebak. Daarna ging het richting Werkendam en was het uit met de pret. Het gebied wat ik nu binnen ging was kaal en ver van de Maas verwijderd. Het was flink stoempen tegen de flink aangewakkerde wind in.

De bedoeling was om een stuk door de Biesbosch te rijden. Maar daarvoor moest ik wel weer een pontje benutten. Eindelijk had ik een stuk wind mee om bij dat pontje te komen. Maar helaas het pontje voer niet. In mei alleen in het weekend en op feestdagen. Een dag waarop je kan stemmen is toch ook een feestdag, maar niet in de Biesbosch. Dan maar verder gefietst en kwam nu ten westen van Werkendam uit, amper een kilometer of vijf van het punt waar ik Werkendam ten oosten schampte. 15 Kilometer voor Jan met de korte achternaam gereden, want het gebied waarin ik had gereden, was volkomen oninteressant. Daarna kilometers lang tegen de wind langs de Nieuwe Merwede gefietst. Hier voeren heel veel aken. Aan het eind van de weg was er voor de verandering weer eens een pont. Dit keer een hele grote. Met mij ging er een groep van ongeveer 80 leerlingen van een middelbare school de pont op. Een drukte van jawelste. Ik ging brutaal als eerste de pont op wat me door de assistent schipper niet in dank afgenomen werd. In ieder geval stond ik nu vooraan en kon voor de meute de pont af. De fiets van een fotograferende docent viel tegen een auto met schade als gevolg. Moet u weer hebben zeiden zijn leerlingen. 

Het eindpunt

Na de pont ging ik linksaf en reed langs een eindeloos fietspad naar knooppunt 42.  Het pad voerde me langs een dijk aan de ene kant en bossages aan de andere kant waarachter de Brabantsche Biesbosch zou moeten liggen. Ik heb er niets van kunnen zien, zelfs geen glimp. De route voerde praktisch langs mijn B&B. Dat had ik dan ook al vlug gevonden. Naast het huis van de gastvrouw staat een apart huisje van alle gemakken voorzien. Er was een briefje op de deur geplakt dat ze tot negen uur moest werken, maar dat de deur open was en de sleutel op tafel lag. Lekker mijn spullen uitgedaan en opgehangen. Morgen mogen ze nog een keer deze toer mijn lichaam bekleden. Op de TV de Giro bekeken, maar ik heb niet alles gezien. Af en toe vielen mijn ogen dicht. Na het douchen gezocht naar een restaurant. Er was weinig te kiezen, daarom maar naar het Postilion Hotel. Nou om het eten moet je daar niet zijn, zeker vergeleken met waar ik gisterenavond heb gegeten. Het lag op twee minuten fietsen van mijn onderkomen en ben meteen maar begonnen met het bijwerken van mijn blog. De cijfertjes staan er weer in en ook de links zijn bij gewerkt. Morgen richting huis in wat de kortste route van mijn reis zal zijn.