Afscheid van een bijzonder plekje

Vanochtend alles op mijn gemak gedaan. De rit van vandaag beloofde niet moeilijk te worden en ik kon pas na twaalven terecht in mijn volgende onderkomen. Het ontbijt werd buiten op het terras geserveerd. Een prachtig uitzicht op het dal bij Assisi en de tuin van het Country House en de zon gaf me een goed gevoel. Na voldoende zoetigheden naar binnen gewerkt te hebben, de fiets klaar gezet. Gisteren de ketting nog eens voorzien van verse olie en nu nog even vers water in de bidons. Nadat er betaald is en de bagage goed vastzit kon ik meteen afdalen om al snel het gepiep van de Garmin te horen. Ja, inderdaad hij werkte en herkende de weg waar ik reed. In Santa Maria degli Angeli passeerde ik een enorme basiliek, waar nauwelijks ramen in zaten. Het leek wel een fort. De route voerde me langs meerdere leuke plaatsjes. Het mooiste was Bevagna. Het is een oud vestingstadje waar nog overblijfselen uit de Romeinse tijd te bewonderen zijn. Ik heb niet de tijd genomen ze op te zoeken, maar wel even een cola alla spina genomen. Als je een colaatje besteld kan je kiezen uit een flesje/blikje of uit de tap. Meestal neem ik uit de tap, is goedkoper en lekker gekoeld.
Een kilometer of vier na Bevagna kwam ik zowaar op een echt fietspad te rijden. Het liep langs een kanaal en had goed asfalt. Ik waardeerde het met een acht op de schaal van Piet. Het pad bracht me bijna helemaal tot in Spoleto. Aangezien er ook hier niet gemaaid was stonden de bermen volop in bloei. Niet alle hoge graspluimen, maar ook heel veel verschillende soorten bloemen maakten het tot een mooi gezicht. Ook het landschap ernaast was wisselend. Soms kon ik ver kijken, soms reed ik langs struiken en bomen. Vooral die laatsten waren prettig. De schaduw die ze gaven en de lichte tegenwind maakten het fietsen nog net dragelijk. De gemiddelde temperatuur van de rit was bijna 33 graden en dat voor het heetste deel van de dag nog moest beginnen. Even stilstaan betekende meteen het openzetten van alle zweetsluizen.

Mijn hotel

Even voor Spoleto dacht ik slim te zijn door een kortere route te nemen naar het hotel. Hoefde ik niet eerst door de stad, daar wilde ik aan het eind van de middag heen. Ik dacht de goede afsteek genomen te hebben en inderdaad mijn Garmin piepte weer dat ik na verloop van tijd op de goede route zat. Echter het hotel niet te vinden. Bij een slagerij gevraagd en in hun beste Italiaans werd mij duidelijk gemaakt waar ik heen moest. Ik begreep alleen het woord sinestra, dat linksaf zou moeten zijn. Maar waar? Na een poosje zag ik eindelijk een bord met een verwijzing naar het hotel. Moest ik een helling op met een percentage van meer dan dertien. Nu begreep ik waarom de slager zo gniffelde toen hij mij de route uitduidde. Ik kon een eind omhoog komen, maar de laatste tweehonderd meter moest ik lopen en inmiddels was de temperatuur de 37 graden al voorbij. “Koortsachtig” ging ik verder op zoek en eindelijk: gevonden. De baas bracht me naar mijn appartement dat in een bijgebouw gelegen is. Snel mijn bagage gedumpt en met hem terug om mijn verloren vocht aan te vullen met een grote fles bier. Toen kwam zijn vrouw naar me toe (die wel Engels sprak) en stelde me voor dat ik met hen mee at. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Snel gedouched en mijn avondkloffie aan. Ik werd niet aan hun tafel uitgenodigd maar kreeg in de ontbijtzaal een voedzame maaltijd voorgezet: soep met pasta erin, spinazie en tuinbonen met vlees en een stuk taart toe. Dat met een liter Spa en een glaasje wijn maakte dat ik me weer kiplekker voelde. Nu nog administratieve zaken regelen, want in het appartement is er geen WiFi. Belangrijk was een slaapplaats voor morgen te vinden. Dat is gelukt. Na dit succes maar even een siësta genomen en daarna op stap naar Spoleto.

Spoleto: bergje op, bergje af

Ook Spoleto heeft veel te danken aan de het Unesco erfgoed. Grote delen van de stad zijn prachtig gerestaureerd. Straatjes met oude keien en stenen geplaveid. De stad bestaat al vanaf eeuwen voor Christus en heeft een rijke historie. Daarom terecht uitgeroepen tot een erfgoed. Ik heb mooie gebouwen en kerken in de stad gezien, maar ik miste iets. Ik heb er vanavond met de eigenaresse van het hotel nog over gehad. Ik vind dat de stad een hart, een ziel mist. Er zijn meerdere Piazza’s, maar er is er geen een waar iedereen in de loop van de avond samenkomt. Ik heb lang lopen zoeken naar zo’n plek, maar niet gevonden. Nu is maandag natuurlijk niet de dag voor toeristen, maar toch. De stad is gebouwd op een helling en dat merk je meteen. De straten zijn heel steil en als het nog steiler wordt, worden de straten trappen met honderden treden. Ik ben er na vijven heen gelopen en toen ik boven kwam kon je mijn polo uitwringen. Gelukkig zijn er dan kerken waar je af kan koelen en een terrasje in de schaduw zorgt er ook voor dat je polo weer snel opgedroogd is. Veel restaurants waren gesloten. Natuurlijk heb ik er wel een gevonden. Heb er lekker gegeten, maar meer dan gemiddeld kon ik het niet vinden. Teruglopen was weer een crime. Naar beneden ging wel, maar naar boven… Straks mijn polo nog maar even in een sopje zetten.

De route van vandaag