Gaat niet goed….

De start vanochtend was niet erg goed. Na een later ontbijt, ik had vandaag alle tijd, eerst de trappen af met een deel van de bagage om mijn fiets uit zijn stalling te halen, toen de 52 treden weer op om de rest van mijn bagage op te halen. Eenmaal beneden mijn fiets opgetuigd en naar de hoofdstraat gelopen (ik had geen zin om de steile helling op te rijden). Boven gekomen, gemerkt dat ik mijn helm nog niet op had, terug naar het hotel, 52 treden op en af, weer lopen naar de hoofdstraat. Kortom niet allemaal goed voor het humeur. Toen later mijn Garmin me ook de stad niet kon uitleiden, werd het er allemaal niet beter op. Na lang rondrijden het advies van een Italiaan maar opgevolgd en gewoon de borden Assisi gevolgd. Ongetwijfeld een minder mooie weg dan Benjaminse gepland had, maar ik was het gezoek beu. De stedelijke omgeving was niet aantrekkelijk en ben dus maar stomweg doorgefietst. Twee kilometer voor Assisi piepte mijn Garmin, we waren weer op dezelfde route. Even latere piepte ie weer, ik ging van de route af. Nu klopte het, ik had de weg naar mijn onderkomen Country House Tre Esse gevonden. Na de korte klim richting Assisi nu een korte afdaling naar het House. Dat was als een tropische verrassing!

Country House Tre Esse

Het House ligt buiten de bebouwde kom, ver van alle drukte. Zelf getimed net een kwartier lopen naar de beroemde Franciscus Kathedraal (wel bergie op!). Het House is een juweeltje, mooie kleine en grote kamers. Zelfs mijn eenpersoonskamer is aan de ruime kant en van alle gemakken voorzien. Ik heb nog een blik in een grotere kamer kunnen werpen en ook die zag er mooi uit. Kortom een plekje om enige dagen te verblijven. Na me geïnstalleerd te hebben, een grote was gedaan en dan naar het zwembad. Dat had ik voor me alleen. Even het water in geweest en daarna op een luie stoel gelegen. Lekker gelezen en een tukkie gedaan. Het lijkt wel vakantie. De temperatuur was al flink opgelopen. Tijdens mijn ritje was ie al gemiddeld hoger dan 30 graden. Daarom maar tot na tweeën gewacht om de stad in te gaan. Uitgerust en fris moest dat lukken.

Assisi

Assisi behoort tot het Unesco erfgoed en dat is wel te merken ook. De stad ziet er picobello uit. Alles keurig netjes, opgeruimd, nette straten, gerestaureerde gebouwen. Kortom een plaatje. Het is een bedevaartplaats, maar als je het gaat vergelijken met bijvoorbeeld Lourdes, dan is alles hier heel ingetogen. Geen opdringerige attributen en andere souvenirs. Ze zijn er wel, maar allemaal binnen opgesteld. Vermoedelijk in gedacht aan Franciscus, de persoon aan wie Assisi zijn bekendheid heeft te danken. En natuurlijk ook aan de huidige paus.

Bruin

Ik was nog nauwelijks de stad ingelopen of ik zag ze al de bruine habijten met hun witte koorden. Het zien ervan bracht me meteen weer terug in de tijd van mijn middelbare schoolleeftijd: de jaren doorgebracht op het Bonaventuralyceum in Leiden. De woelige jaren zestig waarin de paters het in het begin nog voor het zeggen hadden op de school en aan het eind daarvan zij bijna verdwenen waren. De rector, Boedha als bijnaam, en pater Prefect, Piet Paard als bijnaam, en nog meer van deze bruine habijten die zich met het onderwijs bezighielden. Ze waren nog redelijk onaantastbaar in die tijd, leraren hadden niet al te veel in te brengen. Een periode in mijn leven waar ze toch wel invloed op uitgeoefend hebben. Ik heb ze zelfs nog als coach bij Bona Stars gehad. Dat alles ging door me heen toen ik door de stad van Franciscus liep. Natuurlijk heb ik veel om me heen gekeken. Aan kerken geen gebrek, er blijken meerdere orden van Franciscaner Minderbroeders te zijn, iets wat ik nooit geweten heb of misschien wel verdrongen. Ze zullen op school daar toch ooit wel eens over verteld hebben?

Uiteraard zijn graftombe en die van de stichteres van de zusterorde bezocht. Fantastisch was de basiliek waar Franciscus begraven ligt, het zijn er zelfs twee boven elkaar. Het voordeel van die kerkbezoeken was dat ik de extreme hitte van vandaag nauwelijks gevoeld heb, het was er heerlijk koel. Na een paar uur had ik genoeg rondgedoold in de straten en kerken bezocht en ben weer naar Tre Esse terug gegaan. Mijn semi-rustdag doorgezet door wederom een bezoek aan het zwembad. Lekker lui zittend alvast aan mijn verslag begonnen. Inmiddels ook aan de receptioniste gevraagd waar ik lekker kan eten en met die gegevens ga ik dan later terug naar de stad.
Nou dat heb ik geweten. Drie adressen gekregen, twee waren gesloten en een niet gevonden. Helemaal naar boven de stad gelopen, mijn polo flink nat van het transpireren. Tussendoor maar even een terrasje gepakt om bij te komen en een biertje om het vocht op peil te krijgen. Later vandaag realiseerde ik me dat het Pinksteren is, dat wordt hier in dit katholieke land toch niet zo gevierd. Een tweede Pinksterdag is onbekend. Dan maar een of andere pizzeria binnengelopen. Een pizza gegeten met een tiramisu toe. Volgens mij maak ik die lekkerder. In de zaak zat ook een Braziliaans gezelschap met een vrij jonge priester in het midden (letterlijk en figuurlijk). De vele aanwezige dames deden me nou niet denken aan de mooie Braziliaanse vrouwen die je op TV ziet. Of de priester daardoor minder gevaar loopt weet ik niet. Het was inmiddels al donker toen ik naar Tre Esse liep. Daar aangekomen zaten buiten een paar mensen te internetten. Daar was een Nederlands echtpaar bij dat aan het wandelen was. Hun bagage werd van hotel naar hotel gebracht en zij wandelden en namen voldoende vocht mee. Ze waren ook al eens naar Santiago de Compostela gefietst en deels gewandeld. Even later kwam er nog een Nedelands echtpaar aan tafel, maar die waren niet zo spraakzaam. Dat scheelde mij weer tijd om dit verslag af te maken.

Het stukje van vandaag