Foutje bedankt…

Na een goede nachtrust al bijtijds wakker. Had met de beheerster om half negen afgesproken dat ze konden komen en inderdaad precies op dat tijdstip stond der pa op de stoep. Echter niet met het ontbijt maar met de rekening. Had ik even over het hoofd gezien dat bij deze overnachting geen ontbijt was. Tja, als je dat al drie weken achter elkaar wel gehad hebt. Dan maar weggereden in de wetenschap dat een kilometer of vijf verder een dorpje aan het meer lag met meer toeristische gelegenheden. Dat klopte, maar waarschijnlijk omdat het zaterdag was waren de dames en heren barbezitters nog niet in de running. Het ene na het andere tentje passerend kon ik alleen maar concluderen dat er niks te halen viel. Op naar het volgende dorp. Dat ging niet zo maar, een flinke lange klim moest eerst genomen worden. Maar ook hier niets te zien totdat aan het eind van het dorp een grote moderne zaak van Illy aan de kant van de weg stond. Daar hadden zel allerlei heerlijke zoetigheden zodat ik dan toch nog een ontbijt had.

Het eerste deel van de route naar Perugia was nog wel mooi, maar het tweede deel niet. Voorsteden, drukke wegen en autowegen die parallel liepen, zorgden ervoor dat ik alle aandacht aan het verkeer moest besteden en toen mijn Garmin het ook weer eens niet kon bijrekenen reed ik de verkeerde kant op. Na enige tijd had ik dat door en teruggereden. De Garmin pakte het traject weer op maar eenmaal in Perugia liet ie het afweten. Vanwege alle straatjes en steegjes en draaiingen en kronkelingen van de weg kon ie het niet meer aan. Perugia ligt namelijk een stuk hoger dan de omgeving en ik moest via heel veel bochten en steile hellingen naar boven. Via een andere optie lukte het me toch de Garmin zodanig aan de praat te krijgen dat ik de straat van het hotel kon inrijden. Als je wilt zien waar het allemaal misging vergroot dan mijn route onder aan dit verslag eens.

Albergo Anna

Aangezien ik pas om twaalf uur kon inchecken en het half twaalf was, maar een terras gepakt. Voor bier vond ik het te vroeg dan maar water met prik gedronken. Ik kreeg anderhalve liter naar binnen. Ik schat ongeveer de hoeveelheid zweet die ik kwijtgeraakt was tijdens de klimtocht naar het centrum. Om twaalf uur me via de intercom gemeld bij Anna. Het hotel zit in een prachtig oud Palazzo op de derde etage. 52 Treden later was ik er en werd ontvangen door de eigenaresse. Ze liet me mijn kamer zien, die is niet meer dan een hok van 3×3. Maar goed, alle gemakken zijn er en dat is belangrijk. Ook ben ik binnen 100 meter precies in het centrum en dat is wel zo gemakkelijk. De oude dame en haar man runnen het hotel. Volgens mij zijn ze al rond de tachtig. Erg aardig, maar ze spreken evenveel over de grens als de man van gisteren. Het hotel is ingericht alsof het nog een Palazzo is, heel veel oude spullen (geen troep) en is daardoor wel sfeervol. De fiets werd in een hok beneden in de enorme hal gezet en daarna ging ik met de rest van de bagage naar boven. Snel gedouched en de stad in. Al vlug een pizzeria gevonden en pas voor de tweede keer deze reis een pizzaatje verorberd. Met een glaasje wijn erbij was dat geen enkel probleem.

Perugia

Perugia is een grote stad, hoog verheven boven de omgeving. Een paar foto’s laten dat wel zien. Het is de hoofdstad van Umbrië. De Via dei Priori, waar mijn hotel is, komt uit op de hoofdstraat van de stad, de Corso Vannucci. Deze prachtige brede straat met vele terassen loopt van het ene plein naar het andere. Er langs zijn vele, vaak steile of alleen maar uit trappen bestaande, zijstraatjes. Echt mooi om door te dwalen. Dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Het is een sfeervolle studentenstad waar het ondanks dat het in de rusttijd was levendig genoeg was. Het werd me toch te warm en ben naar mijn kamer gegaan om een uiltje te knappen. Dat had ik na die zware beklimmingen en het rondslenteren hard nodig. ’s Avonds ook de stad in. De winkels zijn nog lang open. Grote zaken als de Bij heb ik niet gezien, maar de dames kunnen hier winkeltje in winkeltje uitlopen. Modezaken genoeg! Zelf ben ik eerst weer op zoek gegaan naar een Farmacia. De crème die ik eerder heb aangeschaft helpt niet. Elke keer als ik eet en drink gaat de wond open. Heb nu speciale pleisters gekocht, die moeten twee keer per dag ververst worden. Hoop dat dit gaat helpen.
Op een terras een paar biertjes gepakt, kreeg er wat lekkere hapjes bij. Daarna nog eens rondgelopen.

Bij de Cathedrale was een bruidspaar waar foto’s en video’s van gemaakt werden. Ik heb er ook maar een gemaakt. Het is zaterdagavond, de stad bruist, het is heerlijk om zo maar wat rond te lopen en/of te gaan zitten. Prachtig zo’n zwoele avond! Na een tijdje een restaurant opgezocht die ik eerder vanmiddag al gezien had. Echter gesloten! Toen maar terug naar de hoofdstraat en een drukke tent opgezocht. Daar neergestreken en gegeten. Het was niet echt om over naar huis te schrijven. Ben beter gewend in Italië. En dan is het weer tijd voor de blog. Het resultaat hebben jullie nu gelezen. Morgen een ultra korte rit naar Assisi, ben erg benieuwd.

De route van vandaag