Saumur adieu

Het is altijd heerlijk toeven in een zuidelijker gelegen stad. Of dat nu in Frankrijk is of in Spanje of Italië. Een stad leeft, er is volop te doen, de terrassen zitten vol en ’s avonds trekt men en masse naar de diverse eetgelegenheden. En als het weer dan ook meewerkt is iedereen buiten. Gezellig om een Hollandse uitdrukking te gebruiken. Toen ik wakker werd scheen de zon volop in mijn kamer. Vlug mijn was voor de ramen gehangen opdat het laatste restje vocht nog kon drogen in de periode die ik nodig had om te douchen en te ontbijten. Alleen mijn slip en mijn sokken waren niet droog.

Château van Saumur

Aangepaste route

Deze voerde me over een wat drukkere weg in de buurt van de Loire. Na ongeveer tien kilometer ging ik een superlange brug over. Niet erg breed maar wel mooi. De Loire was hier indrukwekkend breed. Daarna reed ik een stuk over, je zou zeggen, een echte Hollandse dijk. Van de rivier was niet veel te zien op een paar doorkijkjes na. De uiterwaarden waren helemaal begroeid. Na verloop van tijd moest ik weer terug naar de zuidoever en kwam bij de afschuwelijk lelijke atoomcentrale van Chinon. Wat een dissonant in het landschap. Opvallend was hoeveel auto’s er geparkeerd stonden, er moeten wel duizenden mensen werken. Ik had niet het idee dat er gestaakt werd 😜. Na deze passage werd de weg wat golvender, maar niet vervelend. Er was weer nauwelijks wind en indien wel dan was deze mee. Ondanks dat ik geen kastelen verwacht had heb ik ervtoch een paar gepasseerd. Van slechts een kon ik een foto maken maar de anderen werden door bomen en muren grotendeels aan het gezicht onttrokken.

Château d’Ussé

De hersenen werken onderweg

Al fietsend ben je in gedachten met veel dingen bezig. Twee overheersten er vandaag: Waarom werkt mijn Garmin niet goed meer en hoe rond ik mijn reis af. De eerste had ik betrekkelijk snel opgelost. Door al dat gedoe met lekke banden, wiel eruit, wiel erin, stonden de contacten om de snelheid te registreren niet meer goed afgesteld. Stom, dat had ik meteen moeten concluderen. Het andere probleem heb ik ook opgelost. Gezien mijn fysieke gesteldheid zie ik het niet zitten vanaf Dax door de lage Pyreneeën te trekken. Toppen van ruim 700 meter zijn niet haalbaar meer voor me. Vanaf nu probeer ik elke dag, afhankelijk van slaapmogelijkheden, ongeveer 80 km te fietsen. Op het moment dat de Compostellaroute de route CanalduMidi-CanalparalleduGaronne kruist ga ik naar het oosten richting Toulouse. Vandaar is het een makkie naar Daumazan. Niet leuk zo’n beslissing, maar wel een met realiteitszin.

Tours

Tours ben ik vele malen doorgetrokken om naar zuidelijker gelegen vakantieadressen te gaan. In de stad zelf was ik nog nooit geweest. Wel, dat was/is een gemis. Mijn hotel ligt in een wat moderner deel van het centrum, vlakbij een mooie breed opgezette winkelstraat. De dames kunnen hier naar hartelust shoppen. Vlakbij het Hotel de Ville vond ik een terras.

Hotel de Ville

Het bleek Happy Hour, wat inhield dat je een biertje van een halve liter voor de prijs van 33 cl kreeg. De witte Hougaarden uit de tap smaakte goed. Daarna op zoek naar restaurants. Bij de winkelstraat niets te vinden. Opeens zag ik een bord dat naar de Kathedraal verwees. Daar maar heengelopen en warempel daar kwam ik in het oude Tours. Wat een sfeervol deel van de stad met leuke straatjes met oude gebouwen en een groot plein dat een groot terras was. Verder tig eettentjes.

Het kostte me moeite er een uit te zoeken. Ik werd echter geweigerd. Men ging pas om half acht open. Dan maar naar de buren, die wilden om tien voor zeven wel klanten hebben. Kort na mij was het terras al vlug gevuld. Na het menuutje verorberd te hebben, het hele eind naar het hotel teruggelopen. Kon het eten vast zakken. Hopen niet te ver anders moet ik weer een pil innemen. Vanochtend moest dat ik, het is nog niet helemaal gedaan. 😁

Het traject van vandaag

b