Vroege start

Aangezien er een lange route op de rit stond en aan het eind van de middag mogelijk wat motregen zou kunnen vallen, zat ik al voor half negen op de fiets. De uitgestippelde route was snel gevonden en zo was ik op weg naar o.a. de Drenthse Aa. Een uniek landschap in Nederland waar het riviertje nog ongestoord kan meanderen. Al snel daarna kwam ik in het Balloerveld, maar niet nadat ik mijn fietshandschoentjes verwisseld had voor een stel met dichte vingers. Mijn vingers zagen niet blauw, maar wit van de kou. Gelukkig had ik de wind meestal mee anders had ik nog een tweede fietsshirt aan moeten trekken. Wat een verschil met gisteren. De zon heb ik nauwelijks gezien. Op een terrasje zitten was er niet bij.

Het Balloerveld

De bossen

Na het Balloerveld werd ik de bossen in gedirigeerd. Op zich zijn bossen prachtig om door te rijden, maar dan moet het wel mooi weer zijn. Nu was het somber en de bossen waren daardoor donker. I.t.t. gisteren kwam ik nu wel op geasfalteerde paden te rijden. Maar zeurPIET als ik ben, heb ik toch wel wat aan te merken: op de paden lagen veel dennenappels en afgebroken takjes. Ik was op de kronkelige paden steeds bezig die te ontwijken, je ziet dan weinig van de omgeving. Gevoegd bij het feit dat op sommige plekken de boomwortels het asfalt omhoog gedrukt had en daarover heen rijden een aanslag op mijn tere billen was, was het niet altijd even jofel. Echter de meewind deed deze ongemakken verdwijnen, dus het fietsen ging gemakkelijk. Zie ook bij het menu Cijfers, cijfers 2019.

Dorpjes

Ik reed door verschillende Drenthse dorpjes met hun eigen brink en boerderijen. Heel schilderachtig, maar ik heb er geen foto’s gemaakt. Door de kou en de de grauwe luchten zag ik er geen heil in.  De kans op een mooie foto was nihil. Overigens wat heb je aan een foto van het zoveelste bos waar ik doorheen gefietst ben. Sorry beste lezers, maar de titel van deze dag was “een saaie dag”. Saai ook omdat ik kilometers lang niemand tegen kwam of inhaalde. Ik was overal alleen. Alleen in de dorpjes zag ik wel eens iemand en dat was dan meestal een vrouw die de hond(en) uitliet. Zuid Drenthe was qua landschap niet zo mooi, gras- en bouwland. Coevorden leek me wel een leuke plaats, net als Dalen, waar ik mijn lunch gebruikte.

Ommen

Het stuk in Overijssel naar Ommen was ook niet erg interessant. Wel werd ik door de Hardenbergse bossen gestuurd over een zeer goed aangelegd fietspad. Maar ook daar de problemen met dennenappels en takjes, dat word je op de duur wel beu. Na de bossen zat ik te snakken naar een biertje, maar in het hele stuk naar Ommen was geen terras dan wel café te zien. Aangezien ik pas om vijf uur in mijn B&B kon zijn, ben ik het stadje maar doorgereden tot ik wat vond. Uiteraard op de markt/vrijthof bij de kerk. Daar kon ik toch nog buiten zitten en van mijn biertje nippen. Ook de bitterballen kregen mij niet echt warm en dan ben ik toch maar naar binnen gegaan. Even na vijven was ik op mijn slaapadres en werd hartelijk verwelkomd door Gerda, de gastvrouw. Met een kopje en een plakje cake werden wat ervaringen uitgewisseld. Daarna me opgefrist en onderdak voor morgenavond geregeld. Morgen weer een dag van rond de 120 km. Vanavond lopend terug naar het Vrijthof gegaan om een hapje te eten bij de plaatselijke Italiaan. Het was de lekkerste maaltijd die ik tot nu toe gegeten heb (geen pizza). Dat was het weer voor vandaag. Ik hoop dat ik morgen meer te vertellen heb et de nodige foto’s erbij. Tot dan.

Nieuwtje

In kolom naast mijn berichten is sinds gisteren Links 2019. Hier vind je per etappe een door Review gemaakte vogelvlucht van mijn etappe. Een leuke mogelijkheid.