Friesland uit

Gisteravond na het maken van mijn blog had ik nog zin in een biertje. De bar was nog open en de barman zat naar FC Cambuur te kijken. Samen onze bespiegelingen uit gesproken en zelf een paar pintjes genomen. Na de wedstrijd gaan slapen en ‘s ochtends eerst om acht uur aan het ontbijt aangeschoven. Het was een lopend buffet en prima verzorgd. Me goed vol gegeten om de dag weer aan te kunnen. Daarna douche- en inpakwerk en om negen uur vertrek. Er leek wel een wonder geschied: er was geen wind en de zon scheen heerlijk. Dat bleef zo tot een kilometer of 16 voor Pieterburen. Ideaal fietsweer! Daarbij werd de omgeving hoe dichterbij ik bij Groningen kwam groener en mooier. Wel kwam ik onder aan de dijk leuke plaatsjes tegen. O.a. Wierum en Moddergat. Beide plaatsjes hebben een trieste historie wat hun vissersverleden betreft. Eind 1800 gingen vele schepen tijdens een storm ten onder met de nodige doden. Op de dijk staat daarom bij beide plaatsen een monument. In Wierum zijn de namen van later verdronkenen erbij gezet. De laatsten dateren van 1994. Inmiddels had ik bij een pauze mijn lange broek en ondershirt uitgedaan, het werd te warm.

Groningen in

Het laatste stuk in Friesland werd al steeds groener. Ik fietste langs een binnendijk die van tijd tot tijd doorgestoken waren en waar achter mooie boerderijen stonden (zie foto). Aan het eind van die dijk ging ik weer richting de Waddenzee om bij de derde afsluitdijk van mijn route te komen, die van de Lauwerszee. Deze dijk werd in 1969 gesloten en was de afsluiting van de beveiliging van de Waddenkust. Ongeveer halverwege ligt de grens tussen de twee noordelijke provincies. De rand van het meer is helemaal ingericht voor toeristen. Met het mooie weer van vandaag was het duidelijk druk met fietsers. Bij de sluis moest ik voor de brug wachten. Dat duurde extra lang omdat een paar kneuzen met hun zeilboot het maar niet voor elkaar kregen voorbij de brug te komen opdat die weer naar beneden kon gaan. Na het Lauwersmeer werd ik op een zeer bochtig traject door een natuurgebied geleid. Het gebied is Marnehuizen en speciaal opgezet. De link geeft een interessante tekst te zien. Het was mooi om te fietsen.

Laatste stuk tegen de wind?

Inmiddels was de wind weer aangewakkerd met als gevolg dat ik de laatste 16 km naar Pieterburen weer stevig moest trappen. Gelukkig was dit maar een kort stukje en eenmaal voorbij Pieterburen kreeg ik dan eindelijk de wind in de rug. Ik reed nu op het Fietserspad. Daar horen twee kleine routeboekjes bij die heel gedetailleerd de route aangeven. Wel zo makkelijk. Ondertussen was het landschap  veranderd. Na de bossen bij het schietterrein kwam ik nu in een weidegebied te rijden. Op prachtig kronkelende fietspaden naast allerlei sloten en kanalen. Zo kwam ik ook Groningen-stad terecht. Daarvoor moest ik nog een stuk omrijden omdat het fietspad afgezet was vanwege een onderzoek naar een moord die daar gisterenavond had plaatsgevonden. Luguber!

Groningen-stad

Is een echte studentenstad. De stad is fietsvriendelijk, maar daar kon ik niet veel van merken. Alles reed ongeorganiseerd door elkaar. Je moest erg op je qui vive zijn. Ik was van plan op de Grote Markt een terrasje te pikken. Maar zoals ik in al meer steden heb meegemaakt is er net als ik kom een grote kermis. Het lawaai maar even getrotseerd en een colaatje gedronken. Ik heb van mijn leven nog nooit zo weinig cola in een glas gehad. Voor €2,70 kreeg ik het kleinste glas wat er maar te vinden is en dan nog half vol met ijsblokjes. Foei Groningers! De stad uit ging mbv mijn Wahoo zonder problemen.

Drenthe in

Mijn derde provincie van vandaag. Via een mooie route langs het Paterswoldemeer kwam ik Drenthe binnen. Dé fietsprovincie van Nederland zegt men. Nu, het stuk waarlangs ik geleid werd verdient m.i. die kwalificatie niet. Ik kwam op paden met grote stenen, met zand en grit. Je vreest dan constant voor je banden. Kreeg ik ook nog een telefoontje van de waard van gisteren dat ie een reserveband had gevonden. Ik was me al bewust dat ik vanochtend iets miste maar kon niets vinden. Misschien wel onder het bed gevallen. Via omleidingen kwam ik langs het eerste hunebed van Drenthe. Dat zullen er nog wel meer worden. In Zuidlaren aangekomen bij het allereerste terras gestopt en een halve liter Hertog Jan achterover gedronken. Wat had ik een dorst! Bij het B&B kreeg ik nog een kopje thee waarna ik op mijn kamer eerst een B&B voor morgen heb besproken. Vervolgens een restaurant uitgezocht en daar gegeten. Lamsbout met asperges en krieltjes. Het was geen hoogstaande maaltijd. Eenmaal weer in mijn kamer aan mijn blog begonnen en dat is nu klaar. Tot morgen!