Dijken en wind, wind en dijken

Dit was wel het thema van vandaag. Dit in tegenstelling met gisteren toen duin en wind het hoofdthema was. Het begon al snel. Eerst een lekker ontbijt gegeten en nog wat fietservaringen met gastvrouw Lia uitgewisseld, waarna ik om 08:35 op de fiets zat. Dit om op tijd bij de fietsbus te zijn. Lia raadde mij aan om niet de LF10a te volgen maar over de Amsteldiepdijk te gaan en niet ten zuiden van het Amstelmeer. Daar is niets te zien en op de dijk wel. Deze dijk wordt ook wel de kleine Afsluitdijk genoemd.  Het was een voorbeeldproject van de grote Afsluitdijk. Het eiland Wieringen werd hierdoor aan het vasteland gekoppeld. De keuze van deze route had wel ten gevolg dat ik meteen met de strakke noordooster geconfronteerd werd. Gevoegd bij temperaturen onder de tien graden begon de dag dus niet echt aangenaam.

De grote Afsluitdijk 

Daarna was het op naar het busstation om me naar het monument op de Afsluitdijk te laten vervoeren. (Zie ook menu: Route, route 2019). Ik kwam tien minuten voor vertrek aan. Er stond al een echtpaar te wachten. Het bleken Belgen uit Antwerpen te zijn die rondje Zuiderzee aan het fietsen waren. Ze hadden hun auto in Volendam gezet en vandaar naar Medemblik gefietst. Nu gingen ze naar Stavoren. Ook zij stapten bij het monument uit en we reden met zijn drieën de dijk af. De mannen voor en de dame in het kielzog. Gelukkig viel de wind in de ochtend nog mee en konden we met een snelheid van ongeveer 19 km/u rustig door fietsen. We waren zo snel dat we een stel op electrische fietsen die met de bus 6 km verder gegaan waren, inhaalden. Aan de overkant namen we afscheid, de Belgen gingen rechtsaf en kregen wind mee en ik rechtsaf en moest blijven ploeteren.

In Friesland

Lia had verteld dat je in Zurich heerlijke appeltaart kon eten. Ik heb het dorpje helemaal doorkruist,  maar het enige restaurant was “closed”. Dan maar doorgereden naar Harlingen over de dijk aan de kant van de Waddenzee. Hier waren er tig schapen. Wat kunnen die beesten schijten. Het was onmogelijk om niet door hun uitwerpselen te rijden. Harlingen is een mooie stad met een oud centrum en vele terrasjes. Natuurlijk heb ik daarvan geprofiteerd en wat gegeten en gedronken. Ik was nu halverwege  en had behalve de busrit nog geen rustpauze gehad. Die was wel nodig.

Het noorden van Friesland

Na Harlingen “viel ik in een diep gat”. Bij Friesland denk je aan grasland en koeien, echter niet in dit deel. Bijna allemaal bouwland, weinig bebouwing en begroeiing. Kortom kaal en nog eens kaal. En nu had de aangewakkerde wind vrij spel. Ik begreep nu wat de schaatsers in dit gebied meegemaakt hebben tijdens de Elfstedentocht van 1963. Ik had het op de fiets al moeilijk maar zij met kou en nog hardere wind…. alsnog ijsmuts af. Zo heel af en toe kwam ik een dorpje tegen met een mooi kerkje, maar dat was dan ook alles. I.t.t. de duinen geen gebied om te gaan fietsen en zeker niet met tegenwind. Voor mij was het belangrijk om de tweede helft van de rit van vandaag niet kapot te gaan. Gelukkig werkte mijn Wahoo weer prima en kon ik zowel mijn hartslag als  mijn cadans goed in de gaten houden waardoor ik niet al te veel krachten kwijt raakte. Zo kwam ik qua vermoeidheid de dag toch nog goed door. Om een terras te zoeken ben ik maar van mijn uitgestippelde route afgeweken. Na een paar keer mijn neus gestoten te hebben om wat te vinden probeerde ik het in Sint Jacobiparochie. Ook daar was ik kansloos, dus maar door naar Sint Anna parochie. Daar had ik beet, lekker een frisje en een ijsje en ff rusten. Toen maar weer verder om terug op mijn route te komen. Helaas heeft men in Friesland veel knooppunten gewijzigd. Ik had daarom niet veel aan mijn routeboek. Rekening houdend met de wind en de stand van de zon kwam ik uiteindelijk weer op de route en die was nu zelfs 3 km korter!  Onderweg op een nieuw aangelegd fietspad weer vele schapen, ook midden op het pad. Opeens hoorde ik een vreemd geluid. Toen ik omkeek zag ik een boos schap dat mij vele meters achtervolgde…

Holwerd

Eindelijk kwam ik in Holwerd aan. Mijn nachtverblijf is in het hotel “De Gouden Klok”. Wat al bestond in 1719. Het tweesterren hotel is de laatste jaren flink opgeknapt door de (schoon)vader van het echtpaar dat nu het hotel en bijbehorende cafetaria beheerd. Zij zaten lekker buiten in het zonnetje aan een drankje evenals een stel uit Drenthe dat de Elfstedentocht fietste. Ik sloot me daar snel bij aan met natuurlijk mijn traditionele biertje. Zo een uurtje gezellig met elkaar zitten praten waarna het hoogste tijd werd om te douchen en een wasje te doen. De overnachting van morgen in Zuidlaren geregeld. Het wordt weer een B&B. Later in het cafetaria gaan eten. Ze hadden de beste gehaktbal van Nederland, wat ik natuurlijk betwistte want Greet maakt die. Na het eten een FaceTime met het thuisfront en vervolgens mijn blog bijgewerkt.