Zon!

Al vroeg kwamen de zonnestralen mijn “tuinhuis” binnen. Dat beloofde veel goeds, immers de voorspellingen gaven zomerse temperaturen aan. Om zeven uur mijn bed uit en zag een mooie grondmist met zon. Aangezien mijn gastvrouw al vroeg weg moest, had ze alles al klaar gezet en de rest kon ik zelf doen. Er was voldoende lekkers te eten en dat heb ik dan ook gedaan. Ook de afwas doen behoorde tot mijn taak. Maar als je dan voor het huren van zo’n ruime woning met alle privacy maar €30 hoeft te betalen, dan hoef je niet te mopperen. Na het eten en het inpakken was de zon verdwenen. Toch maar met korte broek gestart. Even nog langs de fietsenmaker om mijn banden op te pompen, dat was hard nodig. Vijf kilometer verder was ik de grens met Duitsland al over.

Elten

Elten is een typisch gebied. Na de tweede Wereldoorlog is het als genoegdoening onder Nederlands beheer gekomen. Op 1 augustus 1963 werd het gebied weer Duits. Op Wikipedia las ik dit verhaal:  Van de overgang van Nederland naar Duitsland hebben veel exporteurs geprofiteerd. Op 31 juli 1963 plaatsten zij veel vrachtwagens met te exporteren goederen (voornamelijk boter) in het Nederlandse Elten. De volgende dag stonden de vrachtwagens mét de goederen, zonder een meter te hoeven rijden en (het belangrijkste) zonder een cent aan invoerrechten te hoeven betalen, in Duitsland. De vermoedelijke winst bedroeg 50 tot 60 miljoen gulden. Deze gebeurtenis heet de Eltener Butternacht. Aan de bouwstijl is duidelijk de Nederlandse invloed te merken. Ik fietste het plaatsje door en zag overal borden met “spargel”. Dat zou ik vandaag nog meer tegenkomen, maar ook in het Nederlands.

De Rijn

Van Elten fietste ik naar Spijk. Aan de ene kant van de weg wonen Duitsers en aan de andere kant Nederlanders, vreemd. In Spijk komt de Rijn ons land binnen en niet zoals ons op school ten onrechte werd voorgehouden in Lobith. Dat ligt toch echt zeker 5 km verder.

Ik fietste op de hoge dijk en zag aan mijn linkerkant vele rijnaken varen en aan de andere kant meerdere steenfabrieken. In Tolkamer kunnen de aken zich bevoorraden. Er ligt een boot voor de olie en een boot om boodschappen te doen. Meestal worden die vooraf doorgegeven waarna er een bootje naar de aak vaart en de boodschappen aflevert. Appie te water dus. Daarna fietste ik langs het recreatiegebied “De Bijland”.

Aan het eind wachtte een pont om me naar Millingen aan de Rijn te brengen. Daar moest ik een twintigtal minuten op wachten. Ondertussen probeerde ik telefonisch een kamer voor vanavond in Venlo te regelen. Echter geen succes.

Door Duitsland naar Groesbeek

Aan de overkant kwam ik al snel in een Schutzgebiet in Duitsland. Een prachtig gebied ooit gevormd door de Rijn. In de verte zag ik een nieuwe stuwwal opdoemen, die bij Groesbeek. Ervoor kwam ik talloze wandelaars tegen, vermoedelijk van een plaatselijke tocht. Zij liepen midden op de weg zonder rekening met anderen te houden. Mijn bel maakte overuren. Naar Groesbeek toe was het beetje op en af. De gemeente heet daar niets voor niets Berg en Dal. Het was even flink klimmen, jammer dat de afdaling dan naar het centrum gaat waardoor je je niet voluit kon laten gaan. Bij Groesbeek nam ik een thee/appeltaart pauze en tegelijk weer opbellen voor  een slaapplek. Weer nul op request. Ik begon langzamerhand te vrezen dat ik niets zou vinden. Wat te doen? Eerst maar weer verder fietsen. Aangezien in Venlo en directe omgeving niets meer te vinden was, besloot ik om verderop te gaan zoeken. Dat betekende wel dat ik meer kilometers zou moeten afleggen. Ik besloot daar waar mogelijk was delen van de geplande route af te snijden. 

De Maas

Ik kwam nu regelmatig langs de Maas te fietsen. Soms wat verder weg, soms dichtbij, maar dan uit het gezicht onttrokken door begroeiing. Door bij Milsbeek een verkorte route te kiezen kwam ik onverwacht op een prachtig fietspad door een natuurgebied. Tussen de koeien door was het parool en dat werd zo erg dat een stuk of vijf koeien een bruggetje helemaal versperden. Andere fietsers durfden er niet door, maar door ze wat op te jagen kreeg ik ze van de brug af en kon er weer verder gefietst worden. De weg eindigde vlakbij Gennip. Een leuk plaatsje aan de Maas met een centrum met veel terrasjes. De zon was eindelijk gaan schijnen en de terrasjes liepen al vol. Bij Afferdem werd ik de Maas overgestuurd en dat kostte me €0,90. Een rib uit mijn lijf… Ook de andere kant van de Maas was het mooi om te fietsen.

Een slaapplek!

In het dorpje Geijsteren heb ik geluncht en ben weer aan het bellen geslagen. Bij het 26e telefoontje was het eindelijk raak. De man aan de telefoon had blijkbaar medelijden met me. Zijn zorgboerderij met kamers zat weliswaar vol, maar hij zou een bed in een kamertje laten plaatsen. Daarvoor moest ik wel naar Swalmen bij Roermond fietsen. Door nog wat verkortingen in te lassen kwam ik uiteindelijk op 131 km uit. Gevolg is wel dat ik morgen nog maar 100 km hoef te fietsen. Toen ik in Venlo kwam begreep ik waarom er geen hotel, B&B of Airbnb te krijgen was. Er bleek aan de Maas een of ander festival te zijn. Zij boften vandaag met het weer, het was enorm druk. Het gevolg was wel dat de knooppuntenroute die ik wilde volgen afgesloten was en zonder enige omleiding moest je het maar zelf uitzoeken. Dat lukt me uiteindelijk en op de Maasdijk kon ik Venlo verlaten en via o.a. Tegelen en Reuver in Swalmen terecht komen. Op de Markt heb ik eindelijk eens in het zonnetje een Venlosche Witte kunnen nuttigen.

Daarna was het nog vier minuten fietsen naar mijn slaapplaats. Daar heb ik het rijk alleen in de grote ruimte waar overdag mensen met dementie, Parkinson of  andere vervelende kwalen bezig gehouden worden. In het weekend is er niemand, dus ik heb alle ruimte voor mezelf. Na de opfrisbeurt weer naar het dorp gefietst en bij een van de restaurantjes gegeten. Deze keer was het goed. Ik ben op tijd weggegaan want de buienradar gaf een naderende regenbui aan. Echter tegen de tijd dat de bui hier zou moeten vallen waren de wolken al leeg. Ik hoop dat dat morgen ook het geval is. Van de voorspellingen word ik niet echt vrolijk. In Maastricht blijf ik twee nachten. Om die door te komen word ik ondersteund door Greet. Dat zal allemaal zeker lukken. Tot morgen!