Selfsupporting

Ik was erg blij met de slaapplek die ik had. Een bed in een bergkamer voor spullen voor de deelnemers in de zorgboerderij, maar ook een grote zit- en eetruimte en een super grote badkamer. Kortom, deels luxe, deels gewoon accepteren. Voor het ontbijt moest ik zelf zorgen. Daarom gisterenavond bij de plaatselijke grootgrutter Jos Linder (die ik ook al in andere plaatsen gezien had) wat naar lekkere broodjes gezocht. Helaas waren die allemaal uitverkocht. Ik moest me tevreden stellen met negen mini krentenbollen. Met een kop thee gingen er een aantal zonder moeite naar binnen. 

Weer op de route

Na de kaart uitvoerig bestudeerd te hebben bleek dat ik na 3 km fietsen weer op de uitgestippelde route terecht kon komen. Dat was prettig. Naar Maastricht was het nog maar 102 km, maar aangezien ons hotel aan de oostkant van de stad lag werd dat aantal nog minder. Op zich prettig want er moest vandaag wel geklommen worden. Roermond liet de route rechts liggen. Wel kwam ik door pittoreske plaatsjes als Melick, St. Odilienberg en Montfort. Deze etappe voerde me langs mooie paden door prachtige gebieden met veel geschiedenis. Oude kastelen en gebouwen konden bekeken worden. Omdat ik dan veel van de route moest afwijken liet ik dat maar aan me voorbij gaan. Overdaad schaadt.

Smalste stukje Nederland

 Bij Echt kwam ik het het gebied dat zich als “Smalste stukje Nederland” profileert. Een heel mooi gebied en ik ontkwam er niet aan dat ik via een mooi fietspad in Duitsland terecht kwam. Voor de derde keer deze reis. Zo kwam ik ook in Isenbruch dat dezelfde geschiedenis kent als Elten. Alleen moesten de Duitsers wel 280 miljoen  DMark ervoor betalen. Tot Sittard slingerde de weg zich verder en dan reed ik in Duitsland en dan weer in Nederland. Grappig. In Sittard reed ik naar de Markt. Ik moest meteen laveren om plastic bekertjes. De markt is prachtig en helemaal omzoomd met restaurants, bars en terrassen.

De zon was kort tevoren goed doorgekomen en ik zette me op een terras voor een vlaai. Echter die had men niet….. De ober vertelde dat het iedere zaterdagavond druk is met allerlei feestvierders, vandaar de plastic glazen op de weg. De gemeente heeft bezuinigd en de veegwagen komt niet meer langs. Nu wordt van iedere eigenaar verlangd dat hij zijn eigen terras en omgeving schoonmaakt. Blijkbaar is dat nog niet bij iedereen doorgedrongen.

De heuvels in

Bij het verlaten van Sittard kwam ik langs de Ophovenermolen, een watermolen.

Watermolen bij Sittard

Al vlug daarna was het klimmen geblazen. Nu de zon was gaan schijnen heb boven gekomen op de eerste heuvel mijn Jack uitgedaan. De tocht ging verder met meerdere beklimmingen, eigenlijk vielen ze allemaal wel mee. Onderweg passeerde ik weer leuke dorpjes. In een paar daarvan waren schutterijfeesten. Er stond een grote tent en daarnaast grote palen. Daar zal wel op geschoten moeten worden. Het hele dorp en omgeving was er voor uit gelopen. Ook in Spaubeek was er een schuttersfeest. Ik zag borden met opstellen defilé en vond op internet dit erover: “20-tal schutterij zullen zich op de feestweide aan de schoolstraat verzamelen en rond de klok van 14.30 uur door de Spaubeekse straten trekken, met als hoogtepunt het defilé in de Hoeve. Daarna vinden er op de feestweide verschillende wedstrijden plaats waaronder de schoonheidswedstrijden, schietwedstrijden, muziekwedstrijden en exercitie. In de feesttent zal de band Anderkovver zorgen voor een fantastische sfeer.”

Valkenburg

In Valkenburg was het erg rustig en dat in zo’n toeristenstad. Ik moest aan het eind van een straat linksaf een berg op, maar kwam op een verkeerd pad terecht. Het werd slechter en slechter totdat ik op een gegeven moment over grind heen reed en ook nog eens flink steil omhoog. Het lukte me niet meer en ik besloot te stoppen en verder te gaan lopen. Helaas kreeg ik mijn voeten niet uit de toeclips en als in een slomotion viel ik op mijn zij. Gelukkig geen verwondingen. Twee passanten hielpen me weer overeind en kon ik verder. Na 100 meter lopen was ik boven en kon ik weer fietsen. Even later werd ik boven mijn knie door een of ander steekbeest gestoken. Pas na een half uur verdween het gevoel van de steek. Het deed me meer pijn dan de val. Ondertussen was ik al begonnen aan een lange afdaling naar Maastricht, dat ging super. In Maastricht aangekomen was het zoeken naar het hotel, waar Greet ook zou komen. Ik probeerde via Google Maps de weg te vinden, maar de Pierre de Coubertinweg was niet te vinden. Via wat gokken en vragen ben ik er gekomen. Het is naast het stadion van MVV. Later bleek dat ik geen Pierre had moeten intikken maar alleen de P. Greet had overigens hetzelfde probleem gehad met de autonavigatie.

Maastricht

Bij het hotel een biertje genuttigd en daarna was het wachten op Greet. Die kwam een uurtje later. Na even op de kamer geweest te zijn, zijn we naar het Vrijthof gereden en ja hoor toen we uit de parkeergarage kwamen hoorden we de herrie al: Kermis. Net als de vorige keer dat we daar geweest zijn. We zijn naar het Onze Lieve Vrouwe kerkplein geweest en daar een terrasje genomen. Het begon te storten en ons verblijf werd daardoor verlengd. Vlakbij was een aanbevolen restaurantje waar we lekker gegeten hebben.