Terug maar wel via een heel andere weg. Na de mindere ervaringen van afgelopen zaterdag was vandaag een verademing. Ondanks het mindere weer ( ik heb de hele ochtend met mijn jack met lange mouwen aan moeten rijden), ging het fietsen uitstekend.

Mijn benen voelden goed (dat hoor je vaak van wielrenners, maar het is echt zo) en de wind was deze keer gunstig. Niet met de kracht van zaterdag, maar toch is het een fijn gevoel en idee de wind mee te hebben.
Rond half negen vertrokken naar Castelnaudary. In die kleine 80 km heb ik tien beklimmingen gehad van anderhalf tot vijf kilometer. Het lukte me zonder al te veel moeite ze te beklimmen.
Het was aardig bewolkt, dat is altijd jammer als je in het laaggebergte rijdt en van vergezichten wil genieten. Ik heb er wat foto’s van genomen maar of ze een duidelijk beeld geven is de vraag. Tot Saverdun was het landschap erg mooi, daarna een stuk saaier om naarmate ik dichterbij Castenaudary kwam weer mooier te worden. Tegen die tijd begon ook de zon wat door te komen.
Een eerste pauze bij de VVV van Saverdun gehouden. Heel typisch dat lag enkele km’s buiten het stadje. Voor de prijs van 1,20 euro scoorde ik daar een colaatje. Hoe is het mogelijk. De tweede pauze in Castelnaudary, aan de rand van het Canal du Midi genoten van de Normandische mosseltjes met een glaasje witte wijn.
Dan de route langs het Werelderfgoed het Canal du Midi. In Nederland is er een apart boekje overgeschreven dat mij als leidraad dient voor deze tocht. Welnu (om een politieke term te gebruiken) ik kan er niet wild van worden. Natuurlijk is het, met de gedachte hoe eea tot stand gekomen is, een prachtig kanaal met mooie begroeiing en fantastische waterwerken voor die tijd. Maar om langs te fietsen, wordt het na verloop van tijd wel saai. Ik raad iedereen wel aan om eens het verhaal over de totstandkoming van het kanaal te lezen, zeer interessant.
Het jaagpad langs het kanaal is in al die eeuwen onveranderd gebleven. Doordat de bomen alleen maar steeds groter geworden zijn, nam ook de omvang van de wortels steeds toe. Dat had gevolgen voor het pad. Op sommige stukken voelde ik me meer Lars Boom tijdens een fietscross dan een simpele fietser die op weg is naar huis. Ik wist dit wel van te voren en het viel me wel mee, maar stel je voor als je daar rijdt en het heeft net geregend….
Onderweg veel boten en sluizen gezien. Op de boten vooral veel Engelstalige grijze postduiven en ook hier in Carcassonne. Viel me wel op dat ze steeds voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten. Geen euro, toch crisis?
Carcassonne is voor al bekend om zijn hoger gelegen vesting. Daar ben ik al een paar keer geweest. Daarom heb ik vanavond alleen de benedenstad verkend. Op zich een mooie stad met oude gebouwen, maar weinig sfeervol. Er zijn een paar mooie pleinen en op een daarvan heb ik op een terrasje van een paar pintjes genoten. Vreemd was dat men rond zeven uur de terrassen begon op te breken en de tafels en stoelen onder het plastic ging verstoppen. Later op de avond zal er wel niet veel meer te doen geweest zijn.
Zelf heb ik me verstopt in een kelder bij het kanaal alwaar, volgens de hoteleigenaar, een goed visrestaurant zou zijn. De entourage was goed, maar ik had meer van het eten verwacht. Met zijn tweeën een kleine dertig

Gezicht op Carla Bayla2

mensen bedienen en ervoor koken is teveel van het goede.
De vermoeidheid begint inmiddels toe te slaan. Vooral mijn schouders zijn gevoelig. Het schudden op het jaagpad zal daar wel debet aan zijn, daarbij moest ik mijn stuur goed vasthouden omdat als je even niet uitkijkt door de schok van het over een dikke boomwortel rijden het stuur zomaar uit je handen kan schieten.
Morgen nog eens 100 km langs het kanaal, schijnt wel het mooiere gedeelte te worden. Ik ben benieuwd.