Alleen op een kamer is heel anders, in die zin je hebt geen rekening te houden met een ander, dus je kunt doen en laten wat je wil. Na een goede nachtrust was ik al om half zeven op. De tijd maar meteen nuttig besteden. Ik moest nog steeds de pagina met cijfertjes bijwerken dat dan maar als eerste gedaan. Sebastiaan had een oplossing gevonden om mijn ritten, die ik nu elke dag onderaan mijn berichten weergeef via de link naar ridewithgps, beter weer te geven. Wat het geworden is weet ik nog niet. Ben benieuwd. Van Greet hoorde ik dat mijn verhalen te lang zouden zijn. Tja, inderdaad heb ik nog niet al te veel beleefd, maar om later alles nog eens na te lezen, vind ik het zelf wel prettig. Ik vind het in ieder geval al leuk dat ik meerdere volgers heb en al aardig wat reacties gehad heb. Na de aanpassingen op mijn blog geregeld te hebben, heb ik mijn financiële boekhouding bijgewerkt, uiteraard via een app op mijn iPad. Even douchen en dan ontbijten. Er was weer keuze genoeg, de maag weer gevuld.
Daarna even aandacht voor de fiets. Ik had nog twee batterijtjes, een losse en een verpakte. De losse in de unit voor de cadans gedaan. Het gevolg was dat mijn hartslagmeter het weer deed. Vandaag nog eens een andere batterij vervangen. Vanochtend had ik er geen zin in.
Met twee verse flessen water vertrok ik ruim voor half negen. De eerste tien kilometer gingen weer langzaam bergop tot een hoogte van 566 meter. Daarna was het klimmen en dalen tot Waimes over een prachtig asfaltpad. Na het saaie deel van gisteren werd het nu veel meer gevarieerd. Dat gaf wel een probleem, de wind kreeg meer vrij spel en aangezien ik nog steeds in zuid/zuidoostelijke richting ga en de wind nog steeds die kant uitkomt was ik daar niet blij mee. De wind was stevig, kracht 4. Gelukkig moest ik meer dalen dan gisteren en dat is tegen de wind in wel fijn. De foto’s geven een overzicht van hetgeen ik tijdens mijn rit in de Ardennen zag.

Na  Waimes ging de route vooral door Wallonië. Dat was te merken, de armoedzaaiers daar hadden het mooie traject slecht verzorgd i.v.m. de Duitsers. Het asfalt verdween en maakte plaats voor fijn grind waarvan de stenen later steeds groter werden. Angstvisioenen van twee jaar geleden kwamen weer boven, redden mijn banden het? In ieder geval tot Sankt Vith in het Duitstalige deel van België. Daar kwam ik op een grote markt terecht. Het leek wel of de hele omgeving uitgelopen was. Na een rondgang een lekker terrasje gevonden. Een cola en een appelgebak met slag en ijs waren geen probleem om naar binnen te krijgen. Een viertal Nederlanders die ook op het terras kwamen, waren nieuwsgierig. Toen ik vertelde dat ik op weg was naar Rome, viel er een een bijna van verbazing van zijn stoel. Ik moest het drie keer zeggen voordat het tot hem doordrong. Tja…
De Vennbahn was weer snel gevonden en ik kreeg nu een zeer mooi traject voorgeschoteld. Lekker lopend asfalt en een prachtige omgeving met veel riviertjes. Zoals ik eerder al schreef geven waterlopen toch een extra cachet aan het landschap. Vlak voor me zag ik een vos.die reageerde net als een bejaarde fietser. Hoorde me aankomen, keek om en nam toen een besluit. In dit geval nam de vos het hazenpad. Later werd de weg weer net zo slecht als voor Sankt Vith. Gelukkig duurde het niet al te lang dat ik de Vennbahn gedag moest zeggen. Het moment was aangekomen gebruik te maken van de route naar Rome zoals die door Paul Benjaminse is beschreven. Dat betekende wel meteen een klim van ruim 3 km tegen 7% gemiddeld. Dat is geen kattepis, na al 80 km gefietst te hebben. Eenmaal boven gekomen had de wind vrijspel. Er waren weinig bossen om luwte te geven. Flink trappen dus. Een andere tegenvaller was dat ook nu heel veel eetgelegenheden gesloten waren. Daardoor besloot ik niet verder van de route af te gaan en door te rijden naar Dasburg. Bleek ook weer een tegenvaller. Niets open. Goede raad was duur. Nog 20 km naar Vianden, mijn doel van vandaag, misschien kwam ik onderweg nog wat tegen. Maar weinig, alleen een wegversperring en omleiding. Daar trok ik me niets van aan, gelukkig maar voor een fietser was er nauwelijks een belemmering. In Vianden aangekomen een terras bezocht, werd niet geholpen. Dan maar naar het hotel dat ik op internet gevonden had. Gesloten tot vijf uur, moet ik weer hebben. Dan maar een pintje pakken en mijn iPad gepakt om alvast maar met mijn verslag te beginnen. Zo ver ben ik nu gekomen. Straks naar het hotel, wasje doen en ff relaxen. Vanavond na het eten verder met dit verhaal.
Op het terras in afwachting van het hotel sprak in nog een Belgisch echtpaar waarvan de heer des huizes zeer geïnteresseerd was in mijn fietsuitrusting. Hij had nog nooit het zwevende bagagerek van me gezien. Het bracht hem tot nieuwe ideeën. Ik heb hem mijn kaartje gegeven opdat hij me kon volgen. Ook vanavond had ik een zeer aangename ontmoeting, ditmaal met een Nederlander, Bert, die zaterdag hier de Jean Nelissen Classic gaat fietsen. Bert is zeer ondernemend. Naast fietstochten maakt hij wandelingen van een maand of drie in Brits Columbia, helemaal in zijn uppie in de middle of nowhere. Hij had prachtige verhalen. We hebben samen zitten eten en daarna nog lang gepraat. Weer zo’n mooie ontmoeting.
Jean Nelissen is overigens ook de naam van de eigenaar van dit hotel. Geen familie en al zestig jaar hier in Luxemburg. Hij moest vanmiddag een dutje doen. Daarom kon ik pas om vijf uur terecht. Voor het eten heb ik nog een wasje gedaan. Ik hoop dat morgen alles droog is. Zo dat was de dag van vandaag. Helaas kan ik geen gegevens van mijn Garmin laten zien. Mijn PQIpen werkt niet mee. Bij de cijfers zal ik later in ieder geval de gegevens die ik kan aflezen laten zien.

De route van vandaag: