Een later vertrek

Eigenlijk realiseerde ik me gisterenavond tijdens het lezen van de menukaart pas dat de euro hier geen betaalmiddel is. Tja, als er op het menu iets staat van Zfr 24,50 hoeveel is dat in euro. Ik had geen idee hoeveel de frank staat t.o.v. de euro. Gelukkig is mijn iPad mijn trouwe vriend tijdens het avondeten. Om de hele tijd een beetje om me heen te kijken en niets te doen terwijl ik zit te wachten op het lekkers uit de keuken is ook niet alles. De tijd gebruik ik om foto’s van een onderschrift te voorzien en alvast te beginnen met het verslag. Het internet vertelde me dat voor het omrekenen ik maar 4/5 moest doen dan zat ik ongeveer goed. Dus vanochtend voor het vertrek maar eens een bank opgezocht en het bleek dat dat wel klopte. Daarnaast hoopte ik nog een bakker te vinden met wat lekkers, maar in de buurt van het hotel was alles gesloten. Dan maar gokken op onderweg.

Basel

Mijn Garmin begeleidde me om uit Basel te komen. Maar eerst moest ik op de route komen. Ik had dat onderzocht, maar vertrekkend uit het hotel: moest ik nu naar links of naar rechts. De dame van de receptie gevraagd, maar die kende de omgeving niet. Zelfs de naam van een straat even verder was haar niet bekend. Natuurlijk kwamen we eruit, maar toch. De route leidde me door allerlei buitenwijken en kwam ook langs Augusta Raurica, een oud Romeins complex met o.a. een prachtig amfitheater. Alles zo overziende leek het wel of ik al in Rome was.  Het kostte me wel een twintigtal kilometer voordat ik wat anders zag dan huizen. De Rijn werd voor de rest van de dag vele keren mijn reisgenoot.

Een ontmoeting

Bij een of ander paardenfeest zag ik voor me een van de vele fietsers die ik vandaag tegenkwam. De Zwitsers zijn een sportief volkje, hele volksstammen gingen erop uit, mannen en gezinnen op de fiets en vrouwen die met twee stokken aan het lopen waren. Waarom ze dat doen is me nog altijd onduidelijk. Ik kwam vooral fietsers tegen, veel met volle bepakking, maar iemand die dezelfde richting uitging als ik, niet dus. Nou begreep ik dat wel, ik had weer eens de wind continu tegen en dat is vooral in open gedeelten geen pretje! Maar goed, bij de knollenparty zag ik iemand die in dezelfde richting reed. Toen ik hem even later inhaalde, begon hij meteen een praatje. Dat het zo’n mooi deel van de route was dat ik nu fietste en dat hij vele jaren geleden ook eens naar Rome had gefietst. Alleen maakte hij meerdere kilometers dan ik. Na een tijdje wederwaardigheden uitgewisseld te hebben moest hij, James Eccel, een andere kant op. Hij wilde graag mijn blogadres en ik kreeg zijn gegevens. Hij heeft nog een foto van me gemaakt en zou die mailen. Zo ben ik beroemd in Zwitserland…

Een stukje Duitsland

Benjaminse had er voor gekozen Zwitserland even te verlaten, omdat de wegen langs de Rijn aan Duitse zijde mooier zouden zijn. Dat heb ik niet kunnen beoordelen, omdat ik de andere kant niet gezien heb. Ik vond zijn keuze niet slecht. De grens en de Rijn over bij Laufenberg was al mooi. Ik vond daar meteen een heerlijk terras en liet me verrassen door een heerlijke apfelstrudel mit sahne und vanille-eis. Zo kon ik weer een eindje verder. 25 Kilometer verder kwam ik in het stadje Waldshut. Door een poort kwam ik in de brede hoofdstraat. Een juweeltje! Halverwege vond ik een restaurant waar ik een lekker bord spaghetti heb gegeten. Een man kwam naar me toe en was zeer geïnteresseerd in mijn bagagerek en mijn Garmin. Hij had er ook een, maar kon er niet zo goed mee omgaan. Ik bood hem aan een internetadres te mailen van een site die alle geheimen onthulde. Zijn probleem was dat ie geen Engels machtig was, helaas voor hem. Het was wel een leuk gesprek.

Overnachten

Het dagelijks terugkerende ritueel: Waar kan ik slapen? Gisterenavond had ik al van twee B&B’s te horen gekregen dat ze vol zaten. Kreeg nog een tip van een van hen om een zojuist gestart B&B te bellen, maar helaas geen vangst. Dan maar de op de bonnefooi en afgaan op de gegevens van Benjaminse. In Flaach moest een hotel zijn en dat klopte. De baas , in kokskostuum, hielp me verder. Na een lekkere halve liter bier, ondertussen verplicht luisterend naar jodelmuziek, ging ik naar mijn keurige kamer. Altijd veel te regelen en toen even gaan liggen. Om acht uur schrok ik wakker, moest nog douchen en eten. Bleek dat ik de enige klant was… Na een lekker kopje soep kreeg ik een mooi stuk lamsvlees. Wat je erbij wilde hebben moest je apart bestellen en tja in Zwitserland neem je dan natuurlijk Rösti. Ondertussen zat de eigenaar met zijn bijzonder vriendelijke vrouw aan een tafel te leuteren met een aantal mannen die flink aan het bier zaten. Het taaltje dat ze spraken was nauwelijks te volgen, maar het ging geloof ik wel over Europa. Ik zat te wachten of ze me nog zouden vragen of ik een nagerecht wilde. Maar nee, dat gebeurde niet, dan maar niet.

De route van vandaag

Vandaag ben ik overigens begonnen aan deel 2 van de  boekjes van Benjaminse. Ik heb er bijna 1000 km opzitten in negen dagen.