Op gang komen
Zoals elke ochtend was ik weer bijtijds wakker. Het eerste wat ik deed was kijken of het internet het nu wel deed. Gisterenavond tijdens het maken van mijn verslag lag het er opeens uit. Af en toe deed het het wel en ik dacht dat het daaraan lag dat mijn relaas over zondag niet helemaal doorkwam op mijn blog. Ik had het idee dat, of de baas vond dat ik lang genoeg met internet bezig geweest was, of dat hij het uitgezet had vanwege het naderende onweer. Dat deed het flink vannacht, maar ik ben door het meeste heengeslapen. Vanochtend was alles weer droog; aan het eind van de dag werd er weer onweervoorspeld. Ik ging er vanuit dat ik dan wel binnen zou zijn. De baas had een uitgebreid ontbijt voor me neergezet, ik was nog steeds de enige gast, en zat al weer te o-h’en met een paar vroege caféklanten. Zijn vrouwtje was nog niet te zien. Rond kwart voor negen was ik klaar voor vertrek. De eerste kilometers moet ik er altijd inkomen. Het lichaam voelt nog loom aan en de spieren zijn wat stijf. Na een half uurtjes loopt echter alles weer soepel.

Weer naar het oosten

Ook vandaag ging de route alsmaar naar het oosten. Gelukkig was de wind nauwelijks aanwezig. Het was broeierig en al snel kon mijn fietsvakantie uit. De Rijn had ik gisterenmorgen dag vaarwel gezegd en nu werd ik veelal langs de Thur geleid. Er stond niet al te veel water in. Door allerlei kleine dorpjes en langs prettige en onprettige fietspaden reed ik naar de Bodensee. Weer was het opvallend dat ik alleen maar fietsers tegenkwam en geen een mij inhaalde of ik zelf iemand inhaalde. Ik had van te voren gedacht toch wel meer Romegangers tegen te komen. Ik moet het er maar mee doen. De route was aardig vlak met deze keer geen enkele steile klim. De laatste tien kilometer naar de Bodensee waren alleen afdalingen. Dat is lekker fietsen. Onderweg in Bussnang nog een terras met mijn aanwezigheid verblijdt. Twee kerels zaten voor elven al flink aan het bier. Ik probeerde bij het mädchen een colaatje en iets van een taart te bestellen. Het eerste begreep ze, het tweede niet. De bazin werd er bijgehaald. Zijn sprak ABD, zodat ik haar kon verstaan en zij mij. Ze kwam terug met een lekker gevuld broodje. Zo kon ik er weer wat kilometers tegen.

De Bodensee

De Bodensee zag ik al van verre liggen. Via allerlei kronkelige straatjes kwam ik uiteindelijk aan de oever. Natuurlijk meteen bij een jachthaven. Op het meer zelf was slechts een enkele boot te zien. Het weer was op dat moment erg somber en je kon niet ver zien. Langs de hele Bodensee is een fietsroute uitgezet die door vele fietsliefhebbers gebruikt wordt om in een paar dagen rond het meer te fietsen. De fietspaden waren in het door mij afgelegde stuk zelden goed. Grindpaden, paden langs drukke wegen of zelfs moeten fietsen over drukke wegen. En dan was het geen eens hoogseizoen. Kortom ik vond het drie keer niks. Je kunt beter om het IJsselmeer fietsen dan hier. Halverwege in Rorschach heb ik gelunched en besloot in Widnau de eerste poging te doen om een overnachtingsplaats te bemachtigen. Het hotel had ik gisterenmiddag al via een internetformulier benaderd, maar ook deze keer geen antwoord. Als dat niet zou lukken was ik van plan naar Oostenrijk te fietsen.

Garminprobleempjes

Maar eerst nog meerder kilometers het Bodenseepad volgen om er te komen. De weg gaf vooral mijn Garmin veel problemen. Er zaten zoveel afslagen in dit deel van de route dat het lang duurde voordat het apparaat de juiste route gevonden had. Meerdere keren was ik een kruispunt al voorbij voordat de aanwijzing kwam. Soms had ik goed gegokt maar bij kruisingen met meerder wegen zat ik regelmatig mis. Door langzaam te gaan rijden was dat echter nooit meer dan een tiental meter. Het houdt natuurlijk wel op. Zo kwam ik ook door St. Margarethen. Daar had ik een foto van het naambord van het stadje willen maken als eerbetoon aan mijn gelijknamige echtgenote, die het toch maar goed vond dat ik deze tocht ging maken. Helaas zijn naambordjes bij dorpen of steden in Zwitserland ver te zoeken, dus Greet moet het maar met deze woorden doen. Tot Widnau fietste ik verder langs de gekanaliseerde Rijn. Niet spectaculair. In het stadje had ik al snel het hotel gevonden. De receptionist wist echter niets van mijn komst. Echter geen probleem, kamers genoeg. Even later had hij mijn mail gevonden, was tussen de spam geraakt!?! Zit hier in een mooie kamer, vijf hoog. Het restaurant was vandaag gesloten, daarom maar een pizza gegeten in een pizzeria even verderop. Inmiddels was het gaan regenen zodat ik voor het eerst mijn regenjack moest gebruiken.

Vandaag en morgen

De route van vandaag kan ik niet laten zien. Bij het uitzetten van mijn Garmin ging er iets mis waardoor de gegevens vermoedelijk op het apparaat zelf opgeslagen zijn en niet op de SDkaart. Helaas is het niet mogelijk die met de iPad te achterhalen. Wat ik op de Edge wel kon zien heb ik bijgewerkt op de pagina Cijfers. Voor de komende dagen sta ik in twijfel. Er is voor dinsdag regen en onweer voorspeld. Woensdag wordt het weer droog. Van hier naar de top van de Splügenpass is het ongeveer 140 km. Aangezien het vandaag hier in de omgeving ook de hele dag zou regenen en dat pas om zeven uur werkelijk gebeurde, is goede raad duur. Morgenochtend besluit ik pas wat te doen. Mocht het inderdaad heel erg slecht worden overweeg ik een rust/wachtdag in te lassen en anders de 140 km in ongeveer twee gelijke delen te splitsen. De Fransman zegt dan: “On verra” en daar houd ik me maar aan. À demain!

De route van vandaag