Van dag tot dag

Schreef ik een paar dagen geleden nog dat ik me zou beperken tot een kilometer of tachtig per dag, vandaag heb ik me er flink aan bezondigd. Voor het eerst had ik geen afspraak gemaakt met een hotel of B&B. Dat had vooral te maken met het weer. Het zou de hele dag regenen met continu onweerskansen. Vooral dat laatste stond me niet aan. Om ergens in the middle of nowere te rijden en dan getroffen te worden is niet iets om te veronachtzamen. Terwijl ik lekker zat te ontbijten (voor het eerst sinds lange tijd kon ik er veel in krijgen en ook de ontlasting was weer vast) begon het buiten te storten. De regenapp er bij gepakt en het zou nog wel enige tijd duren. Toch de boel maar op de fiets gezet, mijn regenjack aan en de pedalen weer laten draaien. Ik was nauwelijks honderd meter weg en de regen stopte. Dat deed ie ruim zestig km, meer dan de voorspellingen gezien hadden. In deze periode reed ik weer een tijdje op met een Nederlander die ook al een paar dagen met mijn partner van gisteren, Jan Becke, had opgereden. Ook hij was op weg naar Santiago en wilde ook weer terug fietsen. Hij had last van zijn knie en dat was al te merken bij de kleine klimmen. Daar bleef hij steeds achter. Bij een langere klim verdween hij uit het zicht en heb ik niet meer gewacht. Ik had nog meer kilometers af te leggen.

Regen

Uiteindelijk kwam de regen toch. Natuurlijk altijd op een plek waar je niet kan schuilen. Vandaag waren de afstanden tussen de dorpjes groter dan ik gewend was en gezien de onweerskansen was schuilen onder een boom niet verstandig. Een klap is er gelukkig maar geweest en dat vond ik al genoeg. De buien waren zeer plaatselijk. Toen ik een stukje zuidelijker was gearriveerd, waren de wegen helemaal droog. Er gingen duidelijk buien van west naar oost over, over een gelukkig smalle strook. Weinig terrasjes weer vandaag en nog minder bakkers, eethuisjes o.i.d. Ik moest het vooral doen met mijn voorraad water en crackers.

Feesten

in een paar dorpjes was het feest vandaag. Vermoedelijk iets kerkelijks, want de gele kleuren overheersten en ik zag, ongekend, zelfs drie “zwartrokken” lopen.

Feest in Pleuville

Dat zie je in ons land toch niet meer. Op een paar plaatsen stonden versierde tronen. Daar werden ze zeker vereerd. Afijn de hele omgeving was uitgelopen. Ik kon er met moeite om heen en tegelijkertijd moest ik ook nog eens 10% omhoog. Viel net niet om. Veel moeite had ik ook tien kilometer voor Poitiers. Daar was de weg afgezet voor de Marathon. Er werd moeilijk gedaan of ik mocht doorfietsen tegen de stroom in, ik heb me nergens wat vanaangetrokken en ben gewoon doorgefietst. Er bleek genoeg ruimte te zijn en heb niemand gehinderd. Zo’n tien kilometer bleef ik op het parcours en heb duizenden mensen zien passeren. Zit ik toch liever op mijn fiets. Bij het binnenkomen van Poitiers zag ik de bezemwagen. Van Poitiers zelf heb ik niet veel gezien, de route liep aan de buitenzijde. Dat scheelde een zware klim. Een klim leidde me wel de stad verder uit en bovenaan was er gelukkig een bar voor een colaatje en een paar madeleines. Het was zo’n typisch Frans gokcafé waar meerdere mensen hun formulieren aan het invullen waren. Op elke tafel was daarvoor een pen beschikbaar (wel met een touwtje vast aan de tafel). De paardenkoersen waren nog niet begonnen want de tv stond op volleybal.

De omgeving

Het landschap vond ik niet zo interessant, het was meer golvend dan gisteren, mooie uitzichten heb ik niet ervaren. Prettig waren wel de vele hoge heggen. Die hielden de westenwind tegen waardoor ik er zeker als ik richting het zuidwesten fietste er geen last van had. Zo kon ik een aardig tempo vasthouden met niet al te veel inspanning. De laatste dagen houd ik mijn gemiddelde hartslag ruim onder de 100, niet gek voor een oude knar die inspanningen levert. Inmiddels kreeg ik een langdurige bui op mijn kop. De wind stak er flink bij op en zo was het een tijdje onaangenaam. Toen de regenbui begon deed ik mijn regenjack weer aan, dat bleek precies op een plek te zijn waar ik had moeten afslaan. Maar door deze actie en de regen heb ik even mijn routeboek niet bijgehouden en mijn Garmin niet bekeken. Dat was voor beiden moeilijk ook, want de regendruppels overdekten het allemaal. Zo reed ik een paar kilometer te ver en moest ook weer terug. De Garmin gaf even later een andere route aan dan het boekje. Het bleek een kortere te zijn. Zo had ik die te veel gereden kilometers weer geëlimineerd.

Slaapplaats

Het werd langzamerhand tijd een slaapplaats op te zoeken. In twee dorpjes waarvan ik vooraf dacht dat er mogelijkheden waren, was er feest, geen kans dus. Na ruim 120 km kwam ik in Nanteuil en Vallee. Het dorp heeft een oude abdij en er liepen heel wat mensen rond. Ik was al bang dat ook hier een feest aan de gang was. Het bleek echter om een tentoonstelling in de Abdij te gaan. In het boekje stond aangegeven dat er een hotel zou zijn, niets was minder waar. Wel een Auberge waar het een drukte van jewelste was. Ik naar binnen om te vragen voor een slaapplaats, je zou dat toch van een auberge (=herberg) verwachten. Maar nee dus, wel was er een B&B in het dorp en kreeg van de niet al te vriendelijke meneer een visitekaartje in mijn hand gedrukt. Onder het genot van een colaatje heb ik gebeld en gelukkig er was een kamer. De man zou er over tien minuten zijn. Het was niet ver van de auberge en ik moest even wachten tot de gastheer op zijn motor kwam aangescheurd. Hij was op visite en in korte tijd vertelde hij me de noodzakelijke dingen en ging er weer vandoor. Mij achterlatend in een prachtig groot huis waar ik overal bij kon. Zie er zeker betrouwbaar uit. 😀.

Avondeten

Zoals bijna overal in Frankrijk zijn zondagavond de restaurants gesloten. Zo ook de auberge. Jammer, want de kaart zag er goed uit. Ik moest het doen met de plaatselijke afhaalpizzeria. Een klein zaakje met twee hoge tafels met krukken en drie gemakkelijke stoelen. Allen voor de afhalers. Het was niet echt de bedoeling om je pizza daar op te eten. De pizzabakker had het, gezien de vele gele briefjes die er hingen razend druk. Nou als je de man bekeek dan was het zo, alles ging in een hoog tempo en vaak in een looppas om ergens anders wat te halen. Gelukkig kwam zijn vrouwtje erbij om hem wat te helpen. Mij bediende ze van een Pellegrino, een halve flas Chianti en een grote pizza belegd met heerlijkheden uit de regio en dat voor 22 euro. Een vork en mes waren er niet en de drankjes moest ik maar drinken uit een plastic bekertje. Met een volle buik ging ik terug naar mijn B&B om oa dit verslag ge schrijven. Mijn hotel voor morgen is geboekt en ligt op 107 km van hier. Een uur minder fietsen dus.

Waar reed ik vandaag?

b