Regenradar

Het eerste wat ik deed bij het opstaan was de buienradar bekijken. Buiten was het droog, maar wat zou de dag van vandaag brengen. De enorme grote regenbui in het centrum van Frankrijk draaide nog steeds rond. Maar kwam wel naderbij. Met een beetje geluk zou ik de nattigheid allemaal net voor kunnen zijn. Maar helaas na ingepakt te hebben vielen de eerste druppels al. Met goede moed en goed ingepakt op weg dan maar. Met kleding van gisteren was bijna allemaal droog en heb ik nog maar een keer aangedaan behalve mijn fietsbroek. Met een natte broek fietsen is niet aan te raden. De regen bleef maar beperkt tot gespetter, af en toe kon ik zelfs tussen de spetters door fietsen.

Diner

Ik moet het nog ven hebben over het avondeten van gisteren. Dat was wel heel bijzonder. Het begon goed met een paté met salade met eendenfilet. En dat in een grote hoeveelheid. Het vervolg was wel heel curieus. Een diep bord met twee gebakken eieren met hele dooiers en meegebakken spekjes en drie plakjes chorizo op een bedje van een of andere saus. Het was te eten, maar daar was alles meegezegd. En ik had de baas eerder vanmiddag nog wel gevraagd of hij de kok was en in vorm was. Helaas. Het einde was twee bolletjes ijs. Daar kon niets mis meegaan. Ook het ontbijt was helemaal afgemeten. Niets meer of niet minder. Afijn ik moest het er maar meedoen.

Menu in St. Aulaye

Onderweg

De regen werd steeds minder en na een uur zelfs helemaal droog. Heerlijk na die nattigheid van gisteren. Het eerste uur liep liep lekker. Op een wat langere klim na was de weg vlak en kon ik lekker tempo maken. Later werd het wat heftiger met klimmen tot anderhalve kilometer toe. Ook vandaag was het weer zoeken naar een bar om wat te eten en te drinken. Weinig te vinden. Wel weer een ontmoeting. Een Nederlands echtpaar onderweg naar Santiago. Zij waren al drie weken op pad en kampeerden elke dag. Ze reden 60-80 km per dag en waren allebei gepensioneerd. Het was hun eerste tocht en vooral de dame genot er met met volle teugen van. Ook zij hadden zich goed uitgerust, kosten nog moeite waren bespaard. Ik ben er dan maar een sulletje bij met die paar spullen die ik mee heb. Ik zeg altijd maar dat ik geen jacquet nodig heb voor onderweg als antwoord op de vraag wat ik eigenlijk wel bij me heb.

St. Emilion

Zo kwam ik in deze beroemde wijnstad. Ervoor reed ik al door enorme wijngaarden met het ene Chateau na het andere. Een vond ik wel bijzonder, zie de foto.

Wijnkasteel.

De andere waren veelal gewone vrijstaande huizen. Allemaal met het predikaat St. Emilion. Je moet toch wel echt verstand van wijnen hebben wil je het goede Chateau eruit kunnen pikken. Tja, ik heb natuurlijk geen wijntje gedronken, is niet verstandig als je nog de nodige kilometers moet fietsen. Wel in een brasserie wat gegeten en gedronken en nog een versnapering voor onderweg meegenomen. De kilometers vanaf St. Emilion naar de kruising met de route Entre deux mers waren nog stevig.

Canal Parallel du Garonne 

Maar eenmaal gearriveerd op de aanloop naar het Canal Parallel du Garonne liep het gesmeerd. Met de wind in de rug had ik binnen de kortste keren 19 km afgelegd. Daarna was de route nog niet compleet en moest er nog flink wat geklommen worden. Daar was ik niet blij mee. In La Réole aangekomen zou ik al snel bij de echte route moeten zijn. Niets was minder waar. Ergens reed ik verkeerd en moest een brug over de Garonne over, die overigens door de regen van de laatste dagen helemaal bruin was. Net de rivier over passeerde ik de route die ik moest hebben, maar dat was voorlopig niet mogelijk, hij lag onder de brug. Ik zag een trapje naar beneden, tilde mijn fiets over de bermbeveiliging heen en ging de trap af. Even leek ik nog een schuine helling af te moeten, maar er was nog een trapje. Zo kwam ik toch op de juiste route terecht. Daarna werd het een makkie. De  wind in de rug, vlak en trappen maar. Nu nog zoeken naar een slaapmogelijkheid.

B&B

Gisterenaond al een B&B aangeschreven, echter geen antwoord gehad. Doorrijden maar tot ik zover was.  Intussen ontmoette ik een fransoos met wie ik in het Engels een leuk gesprek had. Hij fietste een rondje, maar zijn tempo lag lager dan het mijne. Het fietspad langs het kanaal lag er prima bij en al vlug was ik bij Meilhan sur Garonne. Daar het B&B gebeld en ik kon terecht. Het dorpje lag even verder. Er moest nog wel even flink geklommen worden. Ik werd vriendelijk ontvangen door een jong echtpaar, hij Fransman, zij Engelse. Ik kreeg een mooie kamer, maar al vorens die te bekijken twee witte biertjes gedronken en mijn fietskleren buiten in de zon (jawel) te drogen gehangen.

Avondeten

Het was ook een table d’hote. Ik zat aan tafel met drie Spanjaarden uit de buurt van Barcelona. We hadden een geanimeerd gesprek ondanks dat zij weinig over de grens spraken en ik weinig over de Spaanse grens. De maaltijd met een heerlijk stuk vlees verliep zo zeer aangenaam. Dat was weer iets heel anders. Twee waren leeftijdsgenoten. Een had er zijn hele leven op een bank gewerkt, een ander in de elektronica en de nog jongere was buschauffeur. We hebben samen lekker een wijntje naar binnen gewerkt. Daarna was het hoogste tijd om mijn blog bij te werken. Op mijn kamer heb ik geen WiFi dus dan maar in de eetkamer.

Route

Ik moet nog een 240 km naar Daumazan afleggen. Gezien de vlakke etappes moet dat in twee dagen te doen zijn. Morgen lezen jullie wel waar ik dan aangekomen ben. Voor vandaag mijn afgelegd traject

b