Afscheid

Om over half negen nam ik afscheid van de Spanjaarden en mijn gastheer en – vrouw. Het was naar genoegen geweest. Bij het ontbijt meteen de buienradar bekeken. Dat zag er niet veel belovend uit. De buien, alhoewel niet stevig, trokken met mij mee naar het oosten. Het regende al bij mijn vertrek dus alles inclusief mezelf goed ingepakt. Dat kost altijd wat minuten, maar ik wil geen natte troep in mijn tassen. Vervolgens de fiets op en de route opzoeken. Dat kostte enige moeite omdat ik me niet meer precies wist te herinneren hoe ik Meilhan binnengekomen was en vervolgens naar de B&B gefietst was. Na een tijdje vond ik de weg die flink steil naar beneden ging. Dat was met die nattigheid stevig in de remmen knijpen. Daarna reed ik al snel langs het Canal.

Het kanaal

Officieel heet de route “Lecanaldesdeuxmers” en bestaat uit een gedeelte tussen Bordeaux en Toulouse langs het Canal parallel de Garonne en een deel van Toulouse naar Narbonne langs het Canal du Midi. De hele route is ruim 350 km en voert over het algemeen goed aangelegde vlakke brede fietspaden. Daar geen klagen over. Tijdens mijn fietstocht van 2012 langs het Canal du Midi liet ik al blijken niet zo enthousiast te zijn over het rijden langs zo’n kanaal.

Na vandaag kan ik het alleen maar onderschrijven. Het wordt al vlug saai. Je passeert wat sluizen maar nauwelijks dorpen en door de begroeiing langs het Canal is er weinig te zien. Alle reden voor mij om gebruik makend van de wind een lekker tempo te ontwikkelen. Om voor enen had ik er al 70 km opzitten. Tijden voor een pauze in Agen. Een halve stokbrood met paté, een cola en een toetje en ik kon er weer tegen. Het regende inmiddels nauwelijks meer en heb mijn oranje regenjasje maar uitgedaan. Het was alles behalve aangenaam en ik ben nog steeds blij dat ik mijn winterjack heb meegenomen en dat ook bijna elke dag gedragen heb. En dat allemaal eind mei en zelfs al 1 juni

Havens en boten

Langs het Canal is het van tijd tot tijd één grote commercie. In afwachting van het seizoen liggen in die havens allemaal dezelfde boten. Zonder vaarbewijs zijn die te huren. Je kunt ze in een andere haven achter laten en bijvoorbeeld met de trein terug of je op laten halen. Vooral Engelstaligen maken er gebruik van. Heb niet de indruk dat er veel privé-boten lagen.

Lijkt me ook logisch want veel meer dan wat heen en weer varen kun je hier niet doen. Het Canal is niet erg diep en wordt regelmatig bij gehouden. Zo zag ik bij een van de weinige boten de modder van de bodem los komen. Ook werd er onderhoud gepleegd door waterplanten met een speciale boot uit het water te verwijderen. Tot twee keer toe zag ik een bejaarde baggerboot met van die emmertjes. Of ze nog gebruikt worden dat weet ik niet. Het was leuk ze te zien want ik herinner me uit mijn jeugd dat ze in de Oude Rijn ook gebruikt werden. Volgens mij hebben ze er toen een gouden masker mee opgebaggerd.

Ontmoetingen?

Nee, of het moeten die ene kat en het reetje zijn die mij allebei stom verbaasd aankeken, waarbij de kat in elkaar dook en de ree op zijn gemak even tussen de bosjes ging staan. Alle 125 km heb ik niemand ingehaald of ben ik ingehaald. Het was één eenzaam verhaal. Af en toe kwam ik solo’s of duo’s tegen die richting Bordeaux gingen. Ik groette ze allemaal. Bij het teruggroeten bemerkte ik wel dat er veel Engelsen bij waren. Ik ben benieuwd of zij het fietsen langs de kanalen ook zo ervaren hebben als ik.

Slapen

Ik was weer op de bonnefooi maar gewapend met een toeristische kaart van de route tussen Bordeaux en Toulouse. B&B, hotels, alles stond erop. Maar veel waren er niet. Toen ik ongeveer halverwege mijn vertrekplaats van vandaag en Daumazan was, stond hotel Felix langs het Canal. Ik reed er naar toe, het leek wel vergane glorie. De foto’s maken dat wel duidelijk.

Of ik in een of andere Western beland was. Ik werd vriendelijk door een dame ontvangen en moest voor de eerste keer mijn paspoort laten zien. In het Wilde Westen vertrouwt de waard zijn gasten… Binnen zag het er overigens spic en span uit. Er was hard gepoetst. Mijn kamer is net als een motel van buiten af te bereiken. Ik heb een supergrote badkamer, aparte wc en een kingsize bed. Daar heb ik voor gekozen, moest wel een paar euro extra voor betalen. Na mijn biertjes op mijn gemak naar binnen gewerkt te hebben, die kamer maar eens opgezocht. Er was zelfs een ruim balkon en daar moest ik mijn fiets maar opzetten, zei de madame. Nou dat kwam goed uit want die fiets had nog meer dan ik een goede douchbeurt nodig. De fiets in het bad gezet en de warme douche erop. Wat een zand en klei kwamen er vanaf. Dat ik daarmee nog heb kunnen fietsen. Op het balkon staat ie lekker te drogen. Ook heb ik wat kleren te drogen gehangen zodat ik morgen met droge kan vertrekken.

Avond

Na de douchebeurt van mijn fiets zelf lekker in het grote bad gaan liggen. Ben daar zelf even in slaap gevallen. Heerlijk. Aangezien er geen WiFi is, heb ik mijn verslag in een tekstverwerker getypt om hem morgen als ik thuis ben zsm op mijn blog te kunnen zetten. Tegelijkertijd hoop ik ook de laatste dagen bij te werken met de paar foto’s die ik gemaakt heb. Het eten was voortreffelijk. de eetzaal was ook helemaal ingeruimd als Western en Lucky Luke was duidelijk aanwezig. achter mijn rug brandde de oven heerlijk en het voedsel dat daarin bereid werd smaakte mij prima. Het was voldoende om de laatste dag mee in te gaan.

De route

b

Morgen wordt mogelijk een probleem. Omdat ik geen internet heb kan ijk de route van Toulouse naar Daumazan niet uitzetten op mijn Garmin. Dat moet ik dan maar zien. Nu lekker slapen.