Sint Pietersberg

Ik was nog niet klaar met het (P)Fietserspad. Dat eindigt natuurlijk op de Pietersberg. Vanuit het hotel nog een rondje gereden en de berg beklommen. Eerst een stuk door de stad over de keien en daarna omhoog. Dat viel enorm mee, de lengte en de steilte van de klim kon ik gemakkelijk aan. Helaas was het weer erg somber en het uitzicht werd belemmerd door laaghangende bewolking.Ik had geluk dat ik net niet midden in een kudde schapen terecht kwam. De herder en zijn honden hadden die net over de weg gedirigeerd. Helemaal boven was er een uitzichtpunt voor de “rotte kies” van de berg: het gat van de ENCI. De mergelwinning is inmiddels helemaal gestopt. De fabriek blijft wel bestaan, maar de mergel komt uit België. Het gebied zal verder door de natuur gevormd worden. Aan de andere kant van de berg ben ik afgedaald en al snel had ik mijn rondje bij de St. Servaasbrug voltooid. (Gemaakte foto komt hopelijk later)

België

Na enkele kilometers de Maas gevolgd te hebben kwam ik België binnen bij het plaatsje Smeermaas, what’s a name. Daarna werd ik over fantastische dijkwegen langs de Maas geleid. Belgisch Limburg beroept zich erop dè fietsprovincie te zijn. Welnu de stukken waarop ik gereden heb maken het volkomen waar. Telkens had ik mooie uitzichten op de soms heel brede Maas.

Het bleef jammer dat het weer zo somber was. Foto’s maken had nauwelijks zin. In de buurt van Stokkem was een fietscafé. Daar was net een grote groep wielerliefhebbers neergestreken en ik volgde hun voorbeeld. De kersenvlaai ging er vlot in en de warme thee ook. Dat laatste was hard nodig. De temperatuur was nog niet boven de 9 graden uitgekomen en ik was aardig versteend. Wat kilometers verder in Maaseik vielen meerdere druppels, maar nog niet genoeg om te stoppen. Weer wat verder begon het wat harder te regenen en ik had het geluk een afdakje te vinden om te schuilen. Net op tijd want nog geen minuut later viel het water met bakken uit de lucht. Ik bedekte mijn fietstas net het daarvoor bestemde regenhoesje. De regen was gestopt, dus maar weer op de fiets gestapt. Twee kilometer verder was het weer feest. Vlug mijn regenjas aangetrokken en verder gefietst.

Weer in het vaderland

Opeens was ik weer in Nederland en wel in het Witte dorp Thorn, een verrassing. Daar had ik keus genoeg om te lunchen. Ik koos voor een pannenkoekenrestaurant alwaar ik gezeten tussen “deelnemers” en een klas schoolkinderen rustig gewacht heb tot de bui over was. Na weer 5 km gefietst te hebben waren alle wegen droog. Hier had het helemaal niet geregend! Ook was de wind nu gedraaid van de NW kant naar de WZW kant zodat ik hem nu veelal mee kreeg.

Door de wind waren mijn kleren binnen de kortste keren droog, gelukkig maar! Dit deel van de route werd bepaald door grote grindplassen die veelal als recreatiegebied waren ingericht. Soms fietste ik als het ware dwars door zo’n plas heen. Erg mooi allemaal. Wat minder mooi was het bij Wessem. Eerst voerde het pad langs de Nautic Boulevard, een variant op de Woonboulevard. Wat lagen daar een boten opgeslagen en niet van die kleintjes ook. Als je zo’n ding hebt dan zorg je er toch voor dat ie in het water ligt, wat heb je er zo aan? Even verder kwam de energiecentrale in zicht, die iedereen die ooit naar het zuiden is gereden wel herkend.

Na Wessem ging de route verder met de Maas nog steeds als reisgenoot. In Roermond kwam ik op de Markt uit, die zag er wel gezellig uit.

Veerponten

Hier en daar zijn er wat bruggen over de rivier, maar de meest gebruikte oeververbinding is toch de aloude pont. In het laatste stuk naar Venlo heb ik twee keer overgevaren. De eerste was het veer van Beesel naar Kessel. Vanaf de pont was er een mooi uitzicht op de skyline van Kessel.

Door veelal open land en wat verder van de Maas ging het verder naar de volgende pont die van Baarlo naar Steyl. Aan de overkant gekomen kwam ik op een onverhard pad terecht richting Venlo. De laatste kilometers voor Venlo kwam ik op het fietspad dat ik op de heenweg ook al gereden heb. Daarna was ik al snel bij mijn slaapadres. De gastvrouw was nog niet thuis. Daarom wat in de buurt rond gereden op zoek naar een bar. Eindelijk een patattent gevonden waar ze blikjes bier hadden, alleen mochten die niet binnen opgedronken worden. Nou dan maar niet. Na het opfrissen gaan eten. Ik kwam in een Sushitent terecht omdat de Chinees waar ik heen wilde gaan niet meer bestond. Het was overigens erg lekker. Op naar morgen, nog drie dagen fietsen!

 

.