Tja, dat denk ik dan als ik aangekomen in het plaatsje dat ik uitgekozen heb om te gaan slapen. Er zijn hotels: een 2 en een 3-sterren. Omdat ik me na een fietsdag van bijna 130 km wel iets luxer wilde permitteren daar dan op af. Echter op zondag en maandag gesloten. En dat voor een bedrijf waarvan je verwacht dat men 24 op 24 bezig is. Als je voor een week
wil boeken mag dat maar zondag en maandag moet je wel ergens anders heen. Dan naar het volgende hotel met de grootse naam Hotel de Londres. Ook dicht, maar op de deur een mededeling dat men om zes uur open gaat. Verder geïnformeerd geen mogelijkheden in de stad, wel een stuk terug of verderop. Beiden zijn geen mogelijkheden. Ik heb genoeg gefietst. Dan maar wachten tot zes uur op een terras aan de overkant. Mijn bekende biertjes genomen en bij de Petit Casino een zak pinda’s gekocht voor bij de borrel. Het zal toch niet zo zijn dat….
Op het terras maar begonnen met mijn dagverslag. Vanochtend om twintig voor negen vertrokken. Weer geprobeerd een fietsenmaker te zoeken om reservebanden te kopen, maar op maandag gesloten. Ook onderweg waren dergelijke zaken gesloten. Intermarché of Super U of Carrefour waren in geen velden of wegen te bekennen. Zo rijd ik toch zo af en toe met de angst rond van weer een lekke band te krijgen. Maar morgen moet het lukken, dan kom ik in Roanne een flinke stad.
Het was vanochtend flink fris, op deze hoogten zijn de nachten toch al koud. Na wat klimwerk kreeg ik een heerlijke afdaling met redelijke goede, overzichtelijke wegen voor de kiezen, maar wat was het koud. Mijn knieën leken wel bevroren en moesten enkele km’s wennen om weer aan het werk te kunnen gaan. De hele dag ging het op en neer met soms lange maar niet al te steile beklimmingen en dito afdalingen over vaak zeer stille wegen. Zo had ik een afdaling van 12 km waar ik niemand gezien heb. Veel in de bossen gereden. Later werd dat wat minder waardoor er prachtige uitzichten te zien waren. Geen foto’s van genomen, de ene keer ben ik te druk met de klim, de andere keer te snel in de afdaling en ik had gewoon geen zin. Het ging allemaal zo voorspoedig dat ik voor tweeën aan de lunch zat in de plaats waar ik in eerste instantie wilde overnachten. Onder het genot van een heerlijk truite met pommes sauté de route nog eens goed bekeken en gezien dat de volgende 40 km voornamelijk dalen was. Daarom maar lekker doorgegaan. Morgen zou het gaan regenen, wellicht maak ik dan veel minder km’s.
Het was inderdaad toch: om zes uur ging de poort van het hotel open. Ik er naar toe: “avez vous une chambre pour la nuit”. Nee, we zijn gesloten! Waarom staat dat dan niet aangegeven? U had ons kunnen. Belachelijk twee hotels in het stadje en geen een open…
Toen had ik de keus of 15 km terug of 40 km verder. Gezien het parcours leek me de laatste optie de beste. Eerst zes km stevig klimmen à 6% en dan 34 vnl afdalen. Nu dat ging prima, ondanks de biertjes wilden de benen wel. Dan kom je in Roanne aan. Wil in het centrum een hotel zoeken. Niet te vinden. VVV was al dicht, dan maar de borden volgen. Die zijn natuurlijk alleen maar gericht op auto’s . Eindelijk na lang rondrijden (zo’n 8 km) er eentje gevonden. Weer van Logis de France. Zeer vriendelijk onthaald, gedouched en lekker gegeten.
Al met al kwam mijn tellertje vandaag op 178 km uit. Moe was ik niet, ik merk dat ik met de dag sterker word, alleen mijn schouders. Door het trekken aan het stuur zijn die toch wel gevoelig. Afijn, de grote hoogten en zware beklimmingen zijn voorbij. Vanaf nu moet het een stuk makkelijker gaan.
Ontmoetingen? Ja een tijdje opgereden tijdens een beklimming met een Fransman, gezellig gekletst. En ook nog met drie reetjes. Na een bocht in een afdaling stonden zij midden op de weg. De vraag blijft of ik ze ontweek, of zij mij, zo dicht bij elkaar kwamen. In de tegenovergestelde richting een koppel en een solo zien fietsen. Gezien hun fietsenrek bepakking bijna zeker Nederlanders.
Morgen naar Cluny!