Vandaag een mijlpaal: ik ben halverwege de route Barcelona – Amsterdam. Zoals jullie waarschijnlijk gelezen hebben, maak ik gebruik van deze route om een deel van mijn reis te maken. Welnu, ik ben in Cluny aangekomen en kan deel 2 onderin de tas te stoppen met het boekje over het Canal du Midi.
De reis vordert dus goed. Vandaag de laatste echte klim gehad, van 200 naar 500 meter. Ik heb me wel laten foppen. Volgens mijn trouwe Edge 800 kwam er nog een km stevige klim aan. Ik dacht maar even stoppen en dan ten aanval! Bleek niet nodig geweest, die laatste km was een stuk eenvoudiger dan de km’s ervoor.
Vanochtend voor half negen vertrokken. Ik was eerst van plan Roanne te bekijken en dan later weg te gaan. De vriendelijke Hotelier waarschuwde me voor onweer in het begin van de middag. Nog even op internet gekeken en ja, vanaf twaalf uur zou het in Cluny wat gaan regenen. Dus vroeg weg met de hoop dan weinig regen op mijn kop te krijgen.
Na eerst een traject langs een zijkanaal van de Loire bereden te hebben met de nodige angst omdat het wel op het CdM leek, liep het eerste half uur voorspoedig. Alleen als ik naar het westen keek zag het er onheilspellend uit, zelfs een complete regenboog!
En ja hoor, weer een lekke pijp, zo maar op een landweggetje. Gelukkig was het deze keer mijn voorband en dat gaat een stuk makkelijker. Snel het wiel en de band eraf, gat gevonden en toen begon het te regenen. Een band moet droog zijn wil je hem goed kunnen plakken. Toch maar mijn regenjack aangedaan en het gat geplakt. Pompen, band werd niet hard, nog een gat, regen hield op, plakken, band werd weer niet hard, nog een gat, goffer de goffer, derde gat geplakt, pompen, band liep niet leeg.
Ondertussen was een Fransoos op zijn racefiets gearriveerd en vroeg of ie me kon helpen. Nou ik had net het laatste gat gedicht dus echt nodig… Maar toch hij vertelde me dat ie altijd twee reservebanden bij zich heeft. Tja ik normaal ook, maar in die weinig bewoonde streken waar ik doorheen gefietst ben, was er nergens een te kopen. Ja, op zondag in Le Puy, maar dan is de zaak dicht. Na mijn trieste story aangehoord te hebben, bood hij me aan een van zijn banden over te nemen. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Helaas had ik maar 4,35 euri aan klein geld, maar dat was geen enkel bezwaar. We gingen als de beste vrienden uit elkaar. Mijn wiel opgepakt om in de fiets te zetten en ja hoor de band stond weer praktisch leeg. Als de wiedeweerga de band er uit gehaald en met een flinke zwaai het weiland ingeflikkerd. Nieuwe band van mijn pas verworven vriend erom en fietsen maar. Tien km verderop was er een fietsenmaker die goede kwaliteit banden had, beweerde hij, en nadat hij mijn banden opgepompt had tot 8 bar kon ik met een gerust hard verder. Ik hoop wel dat dit de laatste keer is dat ik over een lekke band heb moeten verhalen. Michael zal wel smullen van dit verhaal…
Ik ben dus in Cluny. Was hier wel nieuwsgierig naar omdat mijn Roomse opvoeding mij veel verteld heeft over de pauzenstrijd in de Middeleeuwen. Ipv Rome wilde men de zetel van de Katholieke kerk in Cluny hebben. Er werd een heel geestelijk complex gebouwd, waarvan nog een deel over is. Zie de foto’s. Echt onder de indruk ben ik niet gekomen.
Het klimmen is voorbij. Morgen kom ik in een streek waar de slaapplaatsen spaarzaam zijn. Om geen problemen te krijgen als gisteren, heb ik via internet bij Geneviève een chambre d’hote gereserveerd. Ik kreeg al een mail dat ik zeer welkom ben. Ik ben benieuwd hoe het daar is en natuurlijk ook naar Geneviève. Naar haar kookkunsten bedoel ik dan….
À demain.
Op twee foto’s is de Loire te zien, die ik nu al drie keer overgestoken ben.
Nu ik het verslag nog eens overlees, is de regen weggevallen. Nou ja die viel pas om een uur of vijf in een geringe hoeveelheid. Wel hoorde ik in de verte gedonder, maar dat is niet tot hier gekomen. Toen ik na het eten terug naar het hotel liep kreeg ik nog wel een paar spetters op mijn kop, maar dat hoeft geen naam te hebben. Zo nu zijn jullie daar ook weer van op de hoogte!