Het is half een als ik de Place Stanislas oprijd in Nancy. Vandaag een korte route gereden van nog geen 80 km omdat ik een revanche van Nancy wilde hebben. Greet en ik waren er in april en het was er toen nat en koud. De volgende dag sneeuwde het zelfs een beetje. Maar beiden waren we meteen “verliefd” op Place Stanislas.
Wat een prachtig ontworpen plein en hoe sfeervol zou dat kunnen zijn met mooi weer. Dat was het zeker toen ik er op kwam fietsen. Alleen het gevoel al dat je op je fiets op zo’n beroemd plein oprijdt geeft een kick. Zoiets had ik vorig jaar ook toen we op de fiets bij de Notre Dame in Parijs kwamen. Het is voor mij bijzonder aan te komen op plekken waar je normaal alleen met de auto komt en nu met de fiets na zo een lange tocht!
Al vlug een plekje op een terras gevonden en een wit biertje naar binnen gewerkt en lekker zitten kijken. Er bleek dit weekend een literaire bijeenkomst te zijn met allerlei standjes en tenten in de buurt van het plein. Voer om later te gaan bekijken.
De route naar Nancy toe ging vrij vlot. Het had zelfs vlotter kunnen gaan als de schrijver van het boek waarvan ik de route volg weer niet van die extreme jaagpaden had uitgezocht. Ik heb al eerder verhaald dat ik die verfoei. Niet alleen omdat ik op mijn racefiets gevoeliger ben voor lekke banden, maar ook voor elke ander type fiets. Alleen maar bezig zijn met de meters vlak voor je. Bah, maar mijn banden en ik hebben het overleefd.
Toch nog een paar bijzondere zaken op deze zaterdag. Vissers en nog eens vissers langs de kant van de kanalen die ik passeerde. Nu begrijp ik waarom de grote sportzaken in Frankrijk als Gosport, Decathlon en Intersport van die grote visafdelingen hebben. Ik zag tientallen, misschien wel honderdtallen mannen aan het vissen. Getooid in de mooiste schutkleuren en met vele hengels. Een keer slechts, heb ik bij iemand een vis aan zijn sim zien hangen verder niet. Er waren grote karpervijvers, waar men hutje bij mutje zat te vissen, gezellig? En alleen mannen, ik benijd hun vrouwen niet die natuurlijk met angst en vrezen de thuiskomst van hun mannen van hun hobby afwachten. Stel je voor dat ze met tig vissen thuiskomen, dat betekent vis schoonmaken, bakken, koken of braden of misschien wel op de BBQ en dat de hele week lang totdat manlief het volgende weekend weer uit vissen gaat.
Bij het stadje Charmes hadden ze aan pedagogie gedaan en wel in de trant van Groen Links. Enkele kilometers lang had men daar langs de oevers van het Canal des Vosges zo’n beetje alle boomsoorten van Europa geplant, keurig netjes met een naamborden erbij. De Groenen zullen daar wel niet zo veel stemmen hebben verloren als in ons kikkerland.
De laatste 15 km naar Nancy gingen over een mooi geasfalteerd pad langs het Moezel-Rijnkanaal. Dat liep door tot bijna in het centrum van de stad. Zo kon ik gemakkelijk op Place Stanislas komen. Vandaar was mijn hotel eenvoudig te vinden. Ik kon er al vroeg in en na een douche was het een kwartiertje lopen naar het centrum. De zon scheen steeds uitbundiger en dat maakte iedereen vrolijker. Ik vind Nancy een mooie en sfeervolle stad. Mooie winkelstraten en een oud centrum met prachtige gebouwen. Waard om een dag te vertoeven. Natuurlijk is een zonnetje bij zo’n bezoek onontbeerlijk.
Later nog even terug naar het hotel om te skypen en alvast wat van mijn blog bij te werken. En lekkeren dutje gedaan. ’s Avonds de stad weer in om te gaan eten. In de oude stad waren legio keuzes. In een van de straten kwam ik er een tegen die me wel wat leek. Ben lekker buiten gaan zitten en een menuutje besteld. Even later kwam op het tafeltje ernaast een motard zitten, een jonge knul van tegen de dertig. Na verloop van tijd kregen we contact en hebben een anderhalf uur zitten praten. Hij was een Duitstalige Zwitser die ook Frans sprak. Zo kreeg je het merkwaardige geval dat we met zijn tweeën Frans spraken terwijl dat niet onze omgangstaal is. Alle zaken passeerden van Europa tot Apple (hij werkte in de ICT). Interessant was dat hij de moord op Pim Fortuijn naar voren bracht. Een heel leuk gesprek, bijna weer een vriend erbij…..
Ik ben blij dat ik de tijd genomen heb om deze stad nog een keer te verkennen. Ik kom er zeker nog een keer terug. Ben benieuwd of ik dat morgen van Verdun ook kan zeggen.
O ja, ik heb de rest van mijn route nog eens bekeken en als het allemaal lukt hoop ik vrijdag a.s. thuis te komen.

De foto’s van vandaag:

1. En toen moest ik omrijden, dan wel een kortere wegnemen…
2. Zo maar kunst langs de weg.
3 en 4. De Moezel
5-10. Place Stanislas
11. Straat in de oude stad
12. Een van de kerken
13. Ornament van die kerk
14. Dak van streekmuseum
15. Hele lage glasinloodramen van die kerk