Het is eigenlijk ongelooflijk hoe snel je herstelt na een inspanning. Toen ik gisteren aankwam en de patron vroeg wat ik wilde, zei ik, geef me eerst een groot glas bier. Die lekker op zijn terras genuttigd, een douche genomen en alles zakt weg. Ik zat er echt door toen ik aankwam. 120 km gefietst waarvan de laatste 50 super zwaar. Dat geeft alleen maar aan dat van te voren plannen niet handig is.

Met de rit naar Daumazan had ik dat al en nu weer. Ik moest en zou naar het gereserveerde hotel. Gelukkig maakte het verblijf alles goed. Wat een goede keuken!
Vanochtend bij tijds opgestaan en genoten van een goed ontbijt en om kwart voor negen vertrokken. Na enkele km’s een Nederlands koppel tegen gekomen, die vermoedelijk vanaf hun camping net gestart waren. Was niet jalours op hun bepakking. Een prachtige tocht door het dal van de Hérault volgde. Steeds vergeet ik foto’s te maken, ik zie zoveel en moet me ook bezighouden met de route. Wat dat laatste betreft is het hebben van een leesbril absoluut shit. Aanwijzingen op mijn Edge zijn niet altijd leesbaar en dan moet ik stoppen om mijn leesbril erbij te halen, tja de leeftijd….
Het Franse landschap blijft bekoren, je komt ogen tekort en dat bedoel ik, Loes, met de eenzijdigheid van het Canal du Midi. Overigens las ik gisterenochtend in de Midi Libre, voorpaginanieuws, dat er weer 52 platanen neergehaald zouden worden. Onderweg had ik daar al het eea van gezien, maar het leeft daar enorm. Platanenziekte…..
Wat ik heel veel gezien heb deze dagen zijn wijngaarden. Je zou bijna een hekel aan wijn krijgen zo veel. Ik heb geen verstand van de groei, maar zoals ik ze nu zie hangen moet er ” nog veel gegroeid worden”. Ben benieuwd of dit een memorabel wijnjaar wordt.
Mijn gastvrouw en – heer denken van wel. Twee weken geleden was het hier veertig graden. Zo warm dat niemand bewoog. Ik zit nu in een chambre d’hote en wordt geweldig verwend. Ik was laat om te reserveren en dan ook te kunnen eten. Maar de man des huizes heeft een moestuin, struint hier de bossen door om paddestoelen te plukken en bezoekt plaatselijke wijnproducenten om goedkoop wijn in te kopen. Bij elkaar gaf dat een heerlijke maaltijd met veel drank. Want zonder een Pastis kan je niet leven en ook niet met twee glazen wijn. Afijn de rest van de wijn zit ik nu te nuttigen in mijn riante onderkomen met een aparte zitkamer van drie bij drie, een evengrote slaapkamer, een aparte WC en een ruime badkamer. En dat voor de prijs van 39 euri inclusief ontbijt en een gezellig diner om de Franse taal weer op te doen. Het “diner” kost twaalf euri, dus wat wil je nog meer! Advies, als je naar Frankrijk gaat probeer eens een Chambre d’Hote. Goedkoop, luxer dan een hotel en gratis contact met de eigenaren.
Tja, er valt nog meer te verhalen, je ziet en ervaart zoveel onderweg. Af en toe moet je wel lijden, maar dan toch. De volgende twee dagen worden de zwaarste van de hele reis. Klimmen naar ruim 1200 meter hoogte. Als ik naar het hoogteprofiel kijk van het boekje van Benjamins moet het lukken, maar tot nu toe heeft die niet altijd gelijk gehad. Ik hoop daar morgen meer over te kunnen vertellen.
Ontmoetingen: natuurlijk die met het echtpaar van de Chambre d’Hote. Dat is fantastisch, eenvoudige mensen die genieten van de geneugten van het leven in deze heerlijke streek waar onthaasten met hoofdletters geschreven wordt. Maar ook met de fietsenmaker in St. Ambroix. Ik rijd die plaats binnen in een afdaling en zoals het in elk dorp of elke stad is, wordt er niets aan het wegdek gedaan. Grote gaten alsof het niets is en als je dan in een afdaling bent en van licht naar donker of andersom gaat, is het wegdek niet goed te zien. En ja hoor, ik reed ergens doorheen en dacht bij mezelf, oei als dat maar goed afloopt. Niet dus. Lekke pijp. Net in het centrum van St. Ambroix. Eerst naar de VVV gelopen voor info over overnachting en gevraagd naar een fietsenmaker. Die bleek 100 meter verder te zijn. Ik er heen. Heb me voorgedaan als een zeer, zeer vermoeide reiziger en of hij a.u.b. een nieuwe band om wilde leggen. Dat wilde hij wel, maar de maat van mijn fiets had ie niet. Gelukkig wilde hij mijn in Béziers gekochte band er wel omleggen. Daarnaast heeft hij nog wat instellingen van mijn remmen en versnellingen bijgesteld, zodat alles nu weer goed loopt! En ik mocht niets betalen! Nogmaals, wie zegt dat Fransen niet aardig zijn???